Het verhaal gaat over een jonge Surinaamse vrouw die haar toewijding aan God in balans probeert te brengen met haar liefde voor een man die niet in God gelooft. Ze houdt zoveel van God, dat ze haar ongelovige geliefde laat gaan. Ze gaat daarna bijna een relatie aan met een Nederlandse man van wie ze niet echt houdt, maar die wel tot geloof komt. Uiteindelijk kiest ze toch voor haar ongelovige geliefde, van wie ze ook zwanger blijkt te zijn. Ze besluit haar zonden te belijden in de kerk en God vast te houden, maar de kerk daarna te verlaten ondanks dat ze daar veel heeft geleerd en er heeft leren omgaan met emoties. Dit doet ze, omdat ze weet dat in haar kerk je na het belijden van je zonden nog heel lang verwijtend wordt aangekeken. Het verhaal wordt spannend wanneer de zwaar getraumatiseerde man met wie ze net niet in een relatie was gestapt, haar ongevraagd bezoekt, om haar terug te winnen, casu quo wraak probeert te nemen. Het boek heeft een autobiografisch tintje. Dit komt tot uiting in hoofdstuk 6, waarin van de hoofdpersoon wordt verteld dat ze vanaf de vijfde klas begon met sprookjes schrijven en een paar jaar later met dichten. Ook had zij een boek uitgebracht. Dit alles is exact uit het leven van de auteur, zoals uit de achterkaft blijkt. In het boek wordt er geregeld Surinaams-Nederlands gebruikt. Daar is niets mis mee, maar in één geval vroeg ik mij landskind seconden lang af wat er in het volgende citaat bedoeld werd: ‘De mensen nemen het rustig aan en er is geen bepaalde maatschappelijke druk op hen’. Na enkele seconden drong het tot mij door dat er niets ‘aangenomen’ was, maar dat er werd bedoeld: De mensen doen het rustig aan… enzovoorts.
Lees dit hele artikel in het septembernummer van Parbode.
Fayalobi, Natasha Mathurin, 2018, Boekscout Soest, ISBN 9789402243529
Nu populair
Advertorial: Gossip-bedrijven strekken vleugels verder uit
You may also like
