Een koperen jubileum
Deze maand heeft u de 150ste editie van de Parbode in uw handen. Ieder jaar trouw twaalf edities en dat 12½ jaar lang. In samenwerking met tal van medewerkers schreven we iedere maand weer een verse Parbode vol met kritische en spraakmakende beschouwingen, interessante interviews, luchtige verhalen. En elke maand lag er een gloednieuwe editie in de schappen van alle verkooppunten in binnen- en buitenland. U kon erop rekenen.
Toen de Parbode tien jaar bestond, stelde ik de volgende vraag: ‘Hoeveel maandbladen kunnen ons dat nazeggen’? Op die vraag kregen we in de afgelopen maanden geen antwoord. Dan doen we het zelf wel weer. Tijd dus voor een klein en waarschijnlijk onvolledig historisch onderzoek. We vonden, met dank aan internet, een maandblad onder de naam Foetoeboi dat verscheen vanaf het jaar 1946 tot 1956. Tien jaar lang propageerde de onderwijzer Koenders in zijn blad onder andere het Sranantongo. Maar wij zoeken alleen naar maandbladen vanaf de Onafhankelijkheid van ons land in 1975. Daarmee valt Foetoeboi af. Bovendien is twaalf en een half jaar nog steeds langer dan tien jaar.
Vrije Stem, later De Vrije Stem verscheen wekelijks, later dagelijks tot 1982. Maar een maandblad was het niet. Ten slotte vonden we nog het tijdschrift United Business Magazine, gericht op het bedrijfsleven. De organisatie begint in 2003 met een periodiek en houdt dat vol tot er moeilijke tijden aanbreken in de vorm van een recessie. In 2015 maakt men nog een doorstart, maar twee en een half jaar geleden besloot men over te gaan op een online-uitgave. Totaal zeker geen twaalf en een half jaar. Tot zover ons onderzoek.
Er hebben in die twaalf en een half jaar heel wat journalisten, aankomende journalisten en stagiaires meegewerkt aan uw maandblad. Zij schreven, zij fotografeerden, zij tekenden, zij corrigeerden, gaven vorm aan de inhoud en coördineerden. Per editie werkten er zo’n 20 tot 25 schrijvers mee en voor het beeldmateriaal zorgden diverse fotografen en illustratoren.
We hebben in die twaalf en een half jaar medewerkers meegemaakt die het na korte tijd voor gezien hielden, maar veel meer mensen die zich verbonden voelden met de Parbode en veel langer hun krachten gaven. Er zijn stagiaires gekomen en gegaan en weer teruggekomen. We hebben afscheid moeten nemen van medewerkers, vaak met pijn in het hart.
In de beginperiode kostte de Parbode SRD 6 of 3 euro. Tegenwoordig betaalt u SRD 18 of 4,50 euro. Ach, een dyogo kost tegenwoordig SRD 17 en zeg nou zelf, waar heeft u langer plezier van?