Visser zijn ligt tussen leven en dood – Parbode Sneak Peak

De storm op zee lijkt te zijn geluwd na de traumatische gebeurtenissen voor de kust van Suriname, waarbij elf vissers op gruwelijke wijze het slachtoffer werden van meedogenloze piraten. Hoe is de stemming onder collega-vissers?

Op een zonnige middag zitten de vissers Ricky Kajoema (34) en Kenny Rosenberg (32) bij een Surinaams restaurant te borrelen. Het ene na het andere blikje bier wordt achterover geslagen. Zo gaat het die middag eraan toe tussen de twee vrienden, die bovendien neven van elkaar zijn.

De heren hebben het geschiktste moment gekozen om te relaxen, gezien de hitte van de felle zon. Terwijl Kajoema zijn tweede blik leeg drinkt, zegt hij kalm: “Ik hou van chillen. Dit doe ik zodra ik in de stad ben.” Nog voor hij gauw zijn laatste slokje koud bier door zijn keel laat glijden, vertelt hij zonder enige schroom over zijn verlies bij het afgelopen WK Voetbal. Tijdens het chillen met vrienden zette hij SRD 2000 in op de wedstrijd Brazilië – België, en verloor. “Ik wil er niet meer aan denken”, zegt hij met zijn linkerhand in het haar, terwijl hij met de rechter zijn blikje over de tafel schuift. Zijn vriend Kenny grijpt dit moment aan om zijn hart te luchten.

Risico
“Eerlijk gezegd chillen wij vissers om alle stress van ons af te weren”, vertelt Rosenberg, terwijl hij dichterbij schuift. “Werken op de zee als visser ligt tussen leven en dood. Ik heb het ergste al meegemaakt. Ik heb er zelfs trauma’s aan overgehouden, maar sterven zal ik niet. Ik stel mij altijd bikkel op”, gaat hij zelfverzekerd verder. Een visser maalt niet om periodes van storm, onstuimig water of andere natuurverschijnselen, vinden zij, maar ze moeten constant alert zijn op zeepiraterij of allerlei nare gebeurtenissen. “Je staat tussen leven en dood, leven kun je niet kopen”, benadrukt hij nogeens. Het trauma dat hij opliep toen hij op zee beroofd werd toen hij voor het bedrijf Sujafi werkte kon hij moeilijk te boven komen, omdat de daders zijn beste vrienden waren. “Ik heb het op mijn manier moeten verwerken, door uit te gaan en te chillen.”

Beide vissers werken op zee voor twee verschillende buitenlandse bedrijven en zijn steeds na een tot twee weken in de stad. Kajoema is kapitein van een groot schip van het Nederlandse bedrijf Ansu. Hoewel hij geen deel uitmaakt van de zogeheten SK-boten (kleine Surinaamse kustboten), leeft hij mee met de vissers die slachtoffer zijn geworden van zeepiraterij. De kapitein zegt getraind te zijn hoe om te gaan met andere boten en vissers, hij heeft geleerd wat hij moet doen in geval van problemen. “We zijn dus wel altijd alert en zijn op alles voorbereid. We hebben hetzelfde beroep: kleine boten of grote schepen, een zeeman blijft een zeeman.” Rosenberg is opgegroeid in Albina. Zijn vader is van Braziliaans/Nederlandse komaf en zijn moeder inheemse.

Hoe hun gezinsleven eruit ziet? De beide neven zeggen voorlopig geen vrouw te hebben, vanwege vele teleurstellingen. “Als visser ben je niet vaak daar voor je gezin, je bent voor lange periodes weg van huis. En een relatie of gezin onderhouden vergt vertrouwen en tijd”, beamen beiden. Hun gemak vinden zij als single in een zelfstandig leven, waarbij zij goed kunnen genieten van hun ‘enorm’ salaris.

Voordelen
De vissers exporteren naar Trinidad, Curaçao en Amerika. Hoe lang zij op zee blijven hangt af van de vangst. Kajoema doet het visserswerk al vanaf zijn 18^e jaar. Hij stopte met zijn studie speciaal voor het visserswerk, omdat het zijn hobby is. “Ik zal het blijven doen”, verzekert hij. Hij streeft ernaar zijn eigen vissersbedrijf te hebben. Kajoema komt uit Galibi en werkt hard om zijn familie daar financieel te ondersteunen. “Ik hou van chillen, maar als het om mijn werk en familie gaat, ben ik serieus.” Rosenberg heeft een AMTO-diploma op zak en heeft echt gekozen voor het visserswerk, omdat hij er behoorlijk mee verdient. “Ik hou van mijn land Suriname, ik wil het opbouwen. 

Lees het hele artikel in het oktobernummer van Parbode

0

Gedeeld