Steve Meye: De tragiek van een Bouta-bishop – Parbode Sneak Peek

Stephanus Remy Meye werd geboren uit voorganger en Gods Bazuin-oprichter Pudsey Meye en Mavis Meye-Egger, als tweede zoon uit een gezin van drie. Opvallend was hij vanaf zijn geboorte, of beter gezegd vanaf vóór zijn geboorte. Zo vertelde mama Mavis ooit tijdens een kerkdienst het verhaal dat Steve een kerstkindje moest worden; ze was uitgerekend voor kerst 1964. Maar de baby kwam maar niet. Toen hij eindelijk op 18 januari 1965 ter wereld kwam, deed hij dat met een gebalde vuist vooruit, alsof hij al die tijd strijdend aan het bidden is geweest. Over zijn bediening als kind, tiener en jeugdige is veel te vinden in diverse artikelen: hij deed al mee aan evangelisatiecampagnes met papa Pudsey toen hij twee was, bekeerde zich tot de Heer op zijn veertiende, en ontmoette Lunette Dorder in de gospelgroep Victory, die hijzelf had opgericht. Ze trouwen in 1988 en krijgen twee dochters. Hij behaalt een LO-akte Engels, en treedt in dienst van Telesur. In de jaren die volgen leert men hem kennen als een vurig gospelartiest, die zingt en piano speelt voor de Heer. Op gospelshows, die hij met zijn band, vaak in samenwerking met andere bands en zangers, organiseert, en ook op de maandelijkse jeugddiensten vanuit de volle evangeliekerken, komen ook zeer veel niet-volle-evangeliejongeren af. En Steves kerk stroomt voller en voller. Zo vol dat voor grote festiviteiten moet worden uitgekeken naar een grotere ruimte. En die ruimte wordt al snel gevonden in NDP-partijcentrum Ocer, aanvankelijk nog voor velen het hol van de duivel.

Pastor na splitsing

In januari 1999 wordt hij senior pastor van wat vanaf dat moment de Nieuwe Generatie Gemeente Gods Bazuin heet. Er zijn, na een splitsing brengend geschil tussen hem en toenmalige voorganger Eric Tjin Kon Kiem, ongeveer vijftig van de vierhonderd leden overgebleven. Vanaf dat moment beginnen we meer van Steve Meye te horen. Vlak voor de splitsing, met kerst 1998, had Desi Bouterse nog een dienst bijgewoond in de kerk van Meye in de Verlengde Keizerstraat, nadat hij zoals de Volkskrant bericht ‘zijn leven aan de Heer heeft gegeven’. Hoewel hij nog lang niet officieel geestelijk adviseur is, wordt steeds vaker door velen, niet in het minst door hem zelf, verteld dat Steve Bouterses persoonlijke geestelijk leider is. Politieke analisten vermoeden dat achter Bouterses contact met Meye een politieke zet schuilgaat, want de volle-evangeliekerken, en zeker die van de charismatische Meye met zijn galmende stem, blijven overvolle zalen trekken. Het wil niet direct lukken, want in de verkiezingen van 2005 gaat Bouterse onderuit, terwijl Meye onverkort zijn president in spe de hoogte in blijft steken. Herhaaldelijk horen we dat God een plan heeft met Bouterse, en later dat Bouterses verkiezingswinst Gods bedoeling was geweest.

Bishop laat van zich horen

Ook op ander vlak laat de bishop van zich horen. Als in 2006/2007 op de Tata Colinschool in Coronie manifestaties van bezetenheid zich voordoen, verwacht men dat Steve, de grote duiveluitdrijver, daar wel even een eind aan zal gaan maken. Maar nee: Coronianen moeten zich tot God bekeren, ze doen teveel aan bonu, is zijn mening, en hij weigert af te reizen naar het kokosdistrict.

Er zijn meer situaties waarin Meye controversiële opvattingen tentoonspreidt. Zo was de watersnood in het binnenland in 2006 het werk van de duivel, en verklaart hij na de vliegramp bij Benzdorp in 2008 waarbij negentien mensen omkomen ‘dat het ongeluk niet los staat van afgodische en occulte praktijken van politieke leiders die er alles aan doen om aan de macht te blijven’(Brunswijk… red.).

Een van de dingen waar de eerwaarde zich ook persoonlijk mee bemoeit, is de beloofde spijtbetuiging (betreffende de Decembermoorden) aan het Surinaamse volk door Bouterse. Meye vindt dat de vloek die op Suriname rust doorbroken moet worden met een openbare spijtbetuiging. Dat begint hij te vinden, zodra de partij van Bouterse in 2010 een parlementaire meerderheid heeft behaald. Terwijl Meye het volk blijft ‘warm maken’ voor een geweldige manifestatie op het Onafhankelijkheidsplein, raadt Irvin Kanhai, Bouterses advocaat, het hem af. Hij heeft steeds onschuld gepredikt, en kan daarom dus niet publiekelijk zeggen spijt te hebben van iets dat hij niet gedaan heeft. Meye probeert nog iets in de trant van ‘spijt betuigen is niet hetzelfde als schuld bekennen’, maar het gezonde (juridische) verstand schijnt te zegevieren, en de spijtbetuiging wordt ‘uitgesteld’.

Steve als (on)officieel geestelijk adviseur

Eindelijk wordt Bouterse in 2010 dan voor de eerste keer gekozen tot president. Maar dan, in 2011, gaat de overheid over tot het erkennen van de Staat Palestina. Meye, Israël-aanhanger pur sang, is boos, en schrijft in een brief aan de regering dat hij zich ‘distantieert’ van dit besluit. en Velen vragen zich af waar een kerkelijk leider de euvele moed vandaan haalt om zich te distantiëren van een besluit van een regering waar hij part noch deel van uitmaakt. Maar Meye presteert het om in dezelfde brief en passant op te merken dat ‘hij in de samenleving bekendstaat als adviseur van de president’. En zijn verkapte sollicitatie gelukt! Enkele maanden later wordt hij beëdigd als geestelijk adviseur van president Bouterse. Geen bestaande functie, zo blijkt uit antwoorden van bestuurskundige August Boldewijn op vragen van Parbode. De functie moet volgens Boldewijn speciaal voor Meye uit de grond gestampt zijn, want de Staat kent alleen beleidsadviseurs, wier maandelijkse bezoldiging overigens lager ligt (SRD 4.000) dan die van Meye (SRD 6.000). In de samenleving ontstaat er behoorlijk wat ruis naar aanleiding van deze bezoldiging. Van oud-president Venetiaan wordt door journaliste Astrid van Oostrum opgetekend: ‘Ik zie het als een gebrek aan inzicht van de president. Het is duidelijk dat hij geen prioriteiten weet te stellen’. Meye stelt onder andere dat het geld zal worden gebruikt voor een nieuwe gigantische tempel van Gods Bazuin Ministries aan de Florastraat. Hij zegt verder: ‘Het bedrag is op basis van het beschikbare budget bepaald. Ik heb daar niets mee van doen gehad. Degenen die mij kennen, weten dat ik liever uitgeef dan ontvang’.

De kritiek heeft geen vat op Meye. Zijn ster blijft rijzende. Als de Vereniging van Volle Evangelie- en Pinkstergemeenten in Suriname (VVEPS) wordt opgericht, wordt hij voorzitter.

Misschien vanwege zijn nu officiële titel, durft hij ook een verzoek aan de regering gedaan, om het wintigeloof officieel te erkennen, af te keuren. Zijn waarschuwing bevat het voorbeeld van Haïti, dat volgens hem ‘sinds de erkenning van het voodoogeloof het armste land in Zuid-Amerika is geworden’.

Amnestiewet

In 2012 wordt de zwaar omstreden Amnestiewet goedgekeurd, die Bouterse moet beschermen tegen veroordeling in het Decembermoordenstrafproces. Meye is uiteraard voorstander; het RK Bisdom is ertegen en toont dat door demonstratief mee te doen met een protestmars. Meye en Bouterse betitelen alle mensen, in Suriname en ‘overzee’ die niet mee willen werken aan aanname van de wet, als staatsvijanden, die ‘misdadig en destabiliserend bezig zijn’. Met ‘overzee’ wordt onder anderen gedoeld op de toenmalige Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken, Uri Rosenthal, die officieel zijn zorgen overbrengt aan de Surinaamse regering. Maar Bouterse bewapent zich – zoals een waar christen zich zou moeten bewapenen met het woord van God – met het woord van Meye. Die zou hem gezegd hebben dat God met hem is, en dus ‘mogen alle pajongwaaiers en futubois van de kolonisator hun demonstraties houden en op het internet plaatsen’. Bouterses eigen demonstratie in Ocer, zullen ze toch niet kunnen nadoen. Een vooraanstaand initiatiefnemer van de Amnestiewet was NDP-parlementariër en VVEPS-bestuurslid, voorganger André Misiekaba.