Verkiezingen 2020: Lot todoprasoro-partijtjes reeds bezegeld? – Parbode Sneak Peek

Het aantal politieke partijen dat niet tot de gevestigde orde behoort is aanzienlijk. De verkiezingen van 2015 hebben laten zien dat zogeheten todoprasoro-partijen geen bestaansrecht hebben, omdat ze slechts een paar honderd stemmen vergaren. In de tussentijd zijn verschillende van deze minipartijen bij gekomen. Tijdens de verkiezingen van 2020 zal blijken welke realistisch en levensvatbaar zijn. Hoe willen ze zich onderscheiden en hoe denken ze de verandering die ze voor ogen hebben te bewerkstelligen? “Het zijn kiesverenigingen. Ze vallen in slaap om vlak voor de verkiezingen weer te ontwaken”, stelt bestuurskundige August Boldewijn.

Duurzaam Rechtvaardig Samenleven (DRS) – Clifford Marica

‘Wij zijn de partij voor het gezin’
“De positie van het gezin is de afgelopen jaren verder verzwakt in economisch opzicht, wat sociale spanningen met zich meebrengt. In het recente verleden is er geen enkele nieuwe partij geweest die direct veel zetels behaalde en een plekje veroverde in het machtscentrum, want dat kost tijd. Wij zouden graag een uitzondering daarop zijn. Wij focussen ons op Paramaribo, Wanica en Commewijne en eventueel Nickerie. Dit heeft te maken met de bereikbaarheid en de financiën die erbij komen kijken. We hebben geleerd dat verkiezingen heel veel geld kosten. Er zijn namelijk partijen die zogenaamde strongholds hebben in bepaalde districten. Het is erg lastig om dat te doorbreken, voor een nieuwe partij is dat een moeilijke strijd.
Wij willen niet gefinancierd worden door ondernemingen, omdat zij vaak een tegenprestatie verwachten. We willen onafhankelijk blijven, maar het is een uitdaging om de financiële middelen bij elkaar te krijgen om optimaal campagne te voeren. Ik heb niet het gevoel dat ik besmet ben door het feit dat ik onder andere tien jaar minister ben geweest, ik heb het idee dat ik word gewaardeerd in de samenleving. Ik ervaar wel dat mensen enigszins moe zijn geworden van de politiek, ze hebben een negatieve nasmaak. Politici hebben dat zelf in de hand gewerkt, omdat ze het zo vaak hebben laten afweten. Het afgeven op politieke tegenstanders of collega’s is daar ook debet aan. Helaas zorgt dat ervoor dat mensen niet meer willen stemmen. De teleurstelling is complex.”

“Ik ben voorstander van de vrijheid van vereniging. Ik denk niet dat er beperkingen moeten komen voor het oprichten van een politieke partij. Wel moet er meer worden gekeken naar mogelijkheden voor samenwerking. Wij zijn voorstander van samensmelting van bestaande politieke partijen, om de versplintering tegen te gaan. Juist omdat er zoveel politieke partijen zijn, moeten we voor de verkiezingen intellect bij elkaar brengen. Zonder dat iedereen op zijn strepen gaat staan voor zijn eigen belangen. Ik denk dat we dan echt een doorbraak kunnen maken. Zonder namen te noemen, er zijn partijen die ons al hebben benaderd voor een samenwerking. Samen moeten we het land vooruit helpen door het economisch weerbaar te maken. De samenwerking moet niet gericht zijn op slechts het behalen van zetels en de verdeling hiervan, maar meer op het bereiken van ontwikkelingsdoelen.”

Partij voor Recht en Ontwikkeling (PRO) – Joan Nibte, Curtis Hofwijks en Bryan Boerleider

‘Social media gaat belangrijke rol spelen’
Nibte: “Bij andere partijen zie je dat de voorzitter ook direct de politieke leider is. Wij onderscheiden ons met drie politieke leiders, het zorgt voor een spreiding van de verantwoordelijkheden om zo het democratische gehalte binnen de partij hoog te houden.”
Hofwijks: “Verkiezingen zijn een momentopname. We hebben een langetermijnvisie. We hopen zeven zetels te halen en denken dat dit ook realistisch is. Bij de laatste peilingen heeft 51 procent van de mensen aangegeven niet te gaan stemmen of niet te weten op wie ze wil stemmen. Wij hopen die groep te kunnen aanspreken. Mensen vragen ons wel eens of we nou links of rechts zijn. Wij staan voor gelijkheid. Recht en ontwikkeling moet er zijn voor iedereen, ongeacht je etniciteit, sociaal maatschappelijke status of leeftijd.”
Boerleider: “Behalve dat we langs de mensen gaan, willen we via social media zoals Facebook en Instagram de mensen bereiken. We zijn een jonge partij, maar we zijn voor de mensen niet volstrekt onbekend. Het is belangrijk dat we zichtbaar zijn. Financiële middelen zijn daarvoor heel belangrijk. We willen daar efficiënt mee omgaan.”
Nibte: “We willen de kiezer bewust maken van wat ze echt willen. Het gaat verder dan een voedselpakket dat je hebt gekregen. Aan ons de taak om duidelijk te maken dat mensen bepaalde dingen niet hebben gekregen van een politieke partij, maar dat ze daar vanuit de wet recht op hebben, zoals bijvoorbeeld gezondheidszorg. We willen dat mensen kiezen voor ontwikkeling van het land.”
Boerleider: “Met de komst van social media is het nu makkelijker om het binnenland kosteloos te bereiken. Aan de andere kant is het probleem dat mensen verkeerd zijn opgevoed. Mensen verwachten direct iets terug van politieke partijen, dat is een cultuur waarmee we rekening houden, maar wel verandering in willen brengen. Dat kost tijd en daarom oriënteren we ons niet alleen op deze verkiezingen, maar ook op de lange termijn.”
Nibte: “De één-procentregeling, waarbij je handtekeningen van de stemgerechtigden verzamelt is een dode letter in de wet, omdat dit niet gecontroleerd wordt. Ik vind dat hier streng op gecontroleerd moet worden. Of de regels moeten worden veranderd, een borgsom invoeren. Zodra een partij niet de benodigde stemmen haalt, is die dit bedrag kwijt. Er moet een drempel zijn.”

Volkspartij voor Vernieuwing en Democratie (VVD) – Alice Amafo

‘VVD is de partij van de liefde’
“De VVD is geen nieuwe partij, het is de Plattelandsbewoners Partij (PBP) in een nieuw jasje. Wij staan voor liefde voor dit land en liefde voor dit volk. De VVD biedt een politiek huis aan alle Surinamers die gaan voor Sranan#1 en alle Surinamers die geen geloof meer hebben in de politieke partijen die de laatste decennia aan de macht zijn geweest.”
“Laat het voor eens en altijd duidelijk zijn dat ik, Alice Amafo, geen staatsmiddelen gebruikt heb om mijn dertigste verjaardag te vieren. Anders zou ik niet voor een tweede keer minister zijn geworden. Mensen zullen kijken hoe ik me heb gedragen en me beoordelen op het verleden, hoe ik me toen heb geprofileerd aan de hand van de verantwoordelijkheden die ik toen had. Ik denk dat de ervaring die ik heb heel belangrijk is, maar ik zie ook in dat er een wereld van verschil is tussen ministerschap en het zijn van politiek leider. Een minister kan zitten in een keurslijf, afhankelijk van de regeerstijl van de regeringsleider. De politieke leiders bepalen de ontwikkelingsrichting. Ik heb ervaren hoe kansen voor dit Surinaams volk onbenut zijn gelaten door gebrek aan politieke wil. We leven in een democratisch land en burgers moeten de gelegenheid krijgen om zich te kunnen uiten. Iedereen moet de mogelijkheid hebben om een politieke partij op te richten. Als de huidige partijen naar behoren functioneren is er geen reden voor anderen om een nieuwe partij te beginnen. Het feit dat er nieuwe partijen bijkomen betekent dat er niet voldoende in de behoefte wordt voorzien. Het electoraat moet politieke partijen verwelkomen of afwijzen. En dat gebeurt bij de stembusgang. Wordt een politieke partij afgewezen, dan moet de partij een andere manier zoeken om haar visie uit te dragen.”

Strei! – Maisha Neus

‘We moeten werken aan een Surinaamse eenheid’
“Strei! staat voor integriteit, transparantie, aansprakelijkheid en sociale controle. De voedingsbodem voor verandering is aanwezig. Als je kijkt naar het stemgedrag van Surinamers in tijden van economische crisis zie je dat het mogelijk is om verandering te brengen. We leven nu 43 jaar in een systeem van teleurstelling, valse hoop en luchtkastelen. Vroeger geloofden mensen je op je woord, nu ben je vies en vuil op het moment dat je in de politiek stapt. Ik laat me niet beïnvloeden door dat soort stereotypes. Mensen zullen mij misschien idealistisch of onrealistisch noemen, maar die ommekeer is echt nodig. Het traditionele stemgedrag moet doorbroken worden, anders worden de normen en waarden van het volk niet gesteund.”
“Wij willen ook daadwerkelijk de benodigde handtekeningen verzamelen, wat een voorwaarde is voor een politieke partij. Niet de telefoongids overschrijven of een andere partij overkopen. Het moet duidelijk zijn dat het volk ons steunt. Dat geldt niet voor elke partij in ons land. Ik vind dat er te veel politieke partijen zijn, het verdeelt alleen maar. Ik ben voorstander van het aantal terugbrengen naar drie partijen.”
“Ik hoop en denk dat tijdens de aankomende verkiezingen inhoud en een duidelijke strategie een grotere doorslag zullen geven dan geld. Wij willen komen met realistische en concrete plannen, in plaats van loze beloftes. Ik denk dat het volk, ondernemers en potentiële buitenlandse investeerders dat inzien en ons dan serieus nemen. Extravagant doen om verkiezingen proberen te winnen is niet nodig, het dragen van shirts en het ophangen van vlaggetjes is uiteindelijk niets waard. Suriname heeft zo’n kleine bevolking dat mond-tot-mondreclame heel belangrijk is. Inspelen op momentum en actualiteiten is daarbij essentieel.
Helaas wordt er nog steeds veel gestemd op basis van etniciteit. Er is onderling nog steeds een koude oorlog gaande. Bevolkingsgroepen hebben angst dat ze worden achtergesteld als een andere etniciteit aan de macht komt. We hebben nooit gewerkt aan een Surinaamse identiteit, een Surinaamse eenheid. We zouden nationalistisch moeten stemmen vanuit een multi-etnische beleidsvisie. Daar staat Strei! voor.”

Lees het hele artikel in het maartnummer van Parbode.

0

Gedeeld