Dossier: Het Gudu Pa-fenomeen
Suriname heeft last van Sinterklaas. En dan hebben we het niet over de zwartepietdiscussie die in Nederland veel oproer veroorzaakt. Nee, bij ons is Gudu P’pa zelf het probleem. Hij neemt, net als Sinterklaas in Nederland, veel verschillende gedaantes aan. De meest voorkomende is First Lady Ingrid Bouterse-Waldring. Ze staat met stip op nummer 1, als het gaat om het aantal giften. Je kunt geen school, kindertehuis, oudje, of instantie voor minder bedeelde kinderen bedenken die nog geen last heeft gehad van haar vrijgevigheid. In september vorig jaar liet ze zelfs weten dat ze elke maand behoeftigen blij zal maken, want ‘de behoefte blijft groeien’. En inderdaad, elke maand wordt de propagandamachine minstens een keer ingezet als de presidentsvrouw weer in het nieuws is met een nieuwe groep dankbare mensen.
De eerste plaats voor wat betreft de grootte van de giften echter, is voor Ronnie Brunswijk. In de plaats waar hij vandaan komt is het al jarenlang bekend dat je bij Ronnie terecht kunt in geval van financiële nood. Het grote publiek maakte er kennis mee toen hij enkele jaren geleden op een podium geld uitloofde aan dames die met hem kwamen dansen. Ook strooide hij letterlijk met geld, zoals er met pepernoten wordt gestrooid, vanaf dat podium. Hij heeft zijn methode verfijnd en aangepast in de loop der jaren, maar het strooien schijnt hij toch het aardigste te vinden. Enkele maanden geleden gooide hij biljetten uit een helicopter boven zijn geboortedorp. Dat was ter opvrolijking van zijn familieleden tijdens een pur’ blaka, vertelde hij aan de pers. Bovendien was het maar duizend SRD. Dan hebben we ook nog Bordo, oftewel Moneyhond, de rijk geworden Brunswijk-volgeling, die behalve met geld ook nog met liederlijke taal strooit. Stuitend was het filmpje van meer dan een jaar geleden waarin hij met een bladblazer stapeltjes geld de lucht in blaast, waarna alle omstanders als blije kinderen elkaar onder de voet lopen om ook een biljetje of twee te bemachtigen. Brunswijk en Bordo hebben niet de overheid, oftewel het Kabinet van de First Lady, achter zich om hun giften goed te praten. Maar hun gulle gedrag heeft natuurlijk wel een politiek geurtje. Zo vertelde Bordo een jaar geleden dat hij de politiek zou betreden en vroeg hij zijn publiek om raad welke partij hij zou kiezen.
Ik vind het de gruwelijkste, onbeschaafdste vorm van geïnstitutionaliseerde afhankelijkheid die met dit rondstrooien nagestreefd wordt. Waarom kunnen deze gudup’pas niet strooien met opleidingen, werkgelegenheid of financiering van huisvlijtideetjes? Waarom gaan ze niet de boer op met citrusboompjes en groenteplantjes? Omdat mensen die voor zichzelf kunnen zorgen, het inzicht verkrijgen om de politieke situatie kritisch te volgen. Maar nu moeten al die duizenden ontvangers alweer uitkijken naar hun volgende geschenk. Oftewel: de behoefte blijft groeien, zoals onze First Lady zo slim opmerkte.