BvL-voorzitter Reshma Mangre: ‘Wij zijn een belangenorganisatie’ – Parbode Sneak Peek

Sinds 8 januari van dit jaar is Reshma Mangre werkzaam als voorzitter van de Bond van Leraren (BvL) en de Alliantie voor Leerkrachten in Suriname (ALS). Ze heeft de voorzittershamer overgenomen van Wilgo Valies. Hij was 29 jaar voorzitter van de BvL en bijna drie jaar voorzitter van de in 2016 opgerichte ALS. Hoe heeft ze de hamer opgepakt, welke problemen vindt ze op haar weg, wat zijn de plannen van de nieuwe voorzitter van de BvL en ALS?

“Het is niet iets nieuws”, begint Mangre. “Ik werk al achttien jaren bij de bond. Ik heb mij altijd op de achtergrond gehouden. Het was niet mijn intentie om Wilgo Valies op te volgen. De stap naar het bestuur van de bond ging al niet vanzelf. Als shopsteward was ik opgevallen. Ik wilde wel mijn bijdrage leveren, maar niet in het bestuur. Valies zei, laten we het een jaartje proberen en van dat jaartje is het achttien jaar geworden.Ik had heel andere plannen. Ik wilde promoveren om in de toekomst les te geven op de universiteit. Ik kan nu al lesgeven, maar ik wilde als gepromoveerde docent een volwaardige bijdrage leveren.”

Vader en goeroe

Toen ‘vader’ Valies een beroep deed op zijn ‘dochter’ om de zaak over te nemen, is Mangre uiteindelijk overstag gegaan en heeft ze de uitdaging aanvaard. “We hebben al die jaren heel prettig samengewerkt. We hebben heel lange dagen gemaakt en nooit problemen gehad. Natuurlijk waren we het niet altijd eens, maar dan golden steekhoudende argumenten. En naar buiten zijn we altijd als eenheid opgetreden.”

Mangre onderstreept dat ze veel heeft geleerd van haar goeroe Valies. “Soms wil je een beetje hard van stapel lopen, met de vuist op tafel slaan. Nu weet ik, je moet zaken diplomatisch aanpakken, aan de onderhandelingstafel is het niet makkelijk. Je moet geven en nemen. Iedereen heeft zijn belangen, maar er moet wel een balans zijn. Ik ben heel strak aan onderhandelingstafel. Ik weet wanneer ik als vakbondsvrouw moet optreden.Als voorzitter draag ik nu een nog grotere verantwoordelijkheid. De BvL levert al 48 jaar strijd. Wij zijn een belangenorganisatie.” En leermeester Valies staat op de achtergrond nog steeds klaar om feedback te geven.

Het eerste optreden

Kort na haar aantreden zijn de poppen al aan het dansen: problemen op het Natuur Technisch Instituut (NATIN). De communicatie tussen de docenten en de waarnemend directeur verloopt stroef, studenten dreigen in de knel te komen. De eerste stap is een brief aan de minister van Onderwijs met de bedoeling enerzijds het nieuwe bestuur voor te stellen en anderzijds enkele knelpunten te bespreken. Geen antwoord. De tweede stap is een brief naar de president. Geen antwoord. Mangre: “Ik was teleurgesteld dat er geen reactie kwam gezien de aard van de problemen. Ik zei: ‘We gaan nu ingrijpen’.” En zo geschiedde. De derde stap was een beraad vanaf 10.00 uur op het NATIN. Mangre: “Ik had er geen moeite mee, het ging om een rechtvaardige strijd.” Inmiddels is het NATIN in een rustiger vaarwater terechtgekomen. De directeur van het instituut heeft een communicatieplan geschreven, de communicatie is gestructureerd. Voorzitter Mangre houdt een stevige vinger aan de pols.

Niet tandeloos

Mangre maakt een lieve indruk. Maar mensen moeten zich vooral niet vergissen. Mangre: “Als vrouw heb ik verschillende petten op. Als getrouwde vrouw ben ik lief voor mijn man en als dochter ben ik lief voor mijn familie. Mijn vrienden en collega’s kennen me ook als lief. Ik ben de eerste vrouwelijke vakbondsleider en van Hindostaanse komaf. Wij profileren ons meestal als volgzaam.” Menigeen vroeg zich dan ook af, zal die lieve Reshma het voorzitterschap wel aankunnen? Die vraag werd al snel beantwoord tijdens die eerste actie. Toen zagen ook de twijfelaars een pittige tante. Binnen een paar dagen na haar optreden kreeg zij de naam van ‘Iron Lady’. Mangre: “Wanneer ik een taak moet vervullen, komt lief te vervallen. Ik wil geen tandeloze vakbondsleider zijn. Ik kan ook flink van mij afbijten. Anders moest ik deze job niet hebben genomen. Ik kan niet maanden zitten wachten tot de minister een keer tijd heeft. We staken niet om te staken. Mensen moeten ook kijken welk proces eraan vooraf is gegaan. Ik vecht tegen onrecht.”

Aanvankelijk leek de relatie met de bewindsvrouw op Onderwijs zich positief te ontwikkelen. Mangre kreeg felicitaties van de minister, zelfs voordat ze officieel tot voorzitter was gekozen. Nadat ze haar visitekaartje had gepresenteerd met de brief aan de president en de acties op het Natin, verkilde de relatie. Mangre stelde voor tijdens een kennismakingsgesprek direct enkele knelpunten aan de orde te stellen. De minister gaf de voorkeur aan een kennismaking.

Mangre: “In de kwestie NATIN heeft de minister de zaak gedelegeerd naar de Onderdirecteur (OD) Beroepsonderwijs, de heer Ashok Rambali. Ik zei, minister als u mij niet lust, of u lust de vakbond niet, zo zij het. Ik vind het prima, zolang mijn gesprekspartner mandaat heeft. Anders is het voor mij energieverlies. En ik moet wel een beroepsinstantie hebben. U bent volgens de wet nog steeds mijn gesprekspartner. U bent eindverantwoordelijke op het ministerie. Ik wil wel praten met de OD, maar als ik niet tevreden ben moet ik terug kunnen vallen op u. En ze heeft gezegd oké.”

We moeten met elkaar communiceren. Het kan nooit zo zijn dat een minister weigert te praten met de vakbond. We zijn gelijkwaardige partners. Wanneer je zegt dat het kind centraal staat, neem je tenminste de moeite om te luisteren. Bovendien wanneer je goed overleg pleegt met je mensen creëer je dat draagvlak. Bij mij gaat het erom dat een besluit draagvlak heeft en dat het uitgevoerd wordt. De minister vond het niet prettig dat we de president een brief hadden geschreven. Ze kon het zich niet voorstellen dat we dat gedaan hadden. Maar de vakbond MAG de president een brief schrijven. Ik weet wat ik doe als verantwoordelijke vakbondsleidster.”

Lees het hele artikel in de juni-editie van Parbode.

0

Gedeeld