Opinie: Gronduitgifte in het Flintstones-tijdperk – Parbode Sneak Peek

Elke meerderjarige Surinamer heeft recht op een stuk grond. Als je ergens een stuk domeingrond hebt gelokaliseerd, mag je dat aanvragen. Maar hoe lokaliseer je het? Er staat echt niet bij elk stuk bos een perceelnummer of dat het vrije domein- of eigendomsgrond is. U belandt dus bij een landmeter, die nagaat of het beoogde stuk grond nog vrije domein is.

Tekst Christa Sluisdom

Als er nog geen kaart van bestaat, maakt hij in opdracht van u een kaart van het perceel. Voor deze diensten moet u betalen. Was er een behoorlijk uitgestippeld gronduitgiftebeleid, dan zou men zich gewoon kunnen registreren om na een vastgestelde periode en betaling van verkavelingskosten een stuk bouwrijpe grond toegewezen te krijgen. Sommige regeringen hebben misschien meer dan andere grond uitgegeven aan gewone burgers, maar gronduitgifte wordt onder elke regering voornamelijk gebruikt als lokaas, gunst of beloning. De gewone burger zonder connecties krijgt na alle rompslomp en uitgaven rond de aanvraag na maanden of jaren een bereidverklaring en daarna, na jaren of helemaal nooit, een grondbeschikking. Dit is helaas de realiteit. Dit bewust – nee opzettelijk – niet grondig uitgestippelde gronduitgiftebeleid is door letterlijk alle regeringen in stand gehouden. Er zijn burgers die denken dat ze verplicht zijn op een bepaalde politieke partij te stemmen als ze een stuk grond krijgen. Ik zei tegen een jongeman die er zo over dacht: ‘Je neemt de grond aan, maar wanneer je in het stemhokje staat, stem je op wie je wil’. Het duurde even voordat hij begreep dat hij geen enkele verplichting had tegenover de een of andere corrupteling. Laat dit duidelijk zijn: de grond die aangeboden wordt, is uw eigen achtergehouden eigendom en is geen bezit van welke politieke partij dan ook.

0

Gedeeld