Babysterfte krijgt niet de aandacht die het verdient – Parbode Sneak Peek

Niets is aangrijpender dan het begin en het einde van het leven, de geboorte van en de dood. Wanneer een kind kort na de geboorte overlijdt, vallen deze gebeurtenissen samen. Het verlies is dan eindeloos groot. Welke nazorg kunnen de ouders dan verwachten, en hoe vaak komt babysterfte voor in ons land?

Door Tom Roggen

Een ouder die zelf zo’n sterfgeval heeft moeten meemaken is vader S*. Net zoals elke ouder bij een gewenste zwangerschap begint hij al vroeg met het treffen van voorbereidingen. Hij koopt er een perceel bij, begint met de bouw van de kinderkamer en treft voorbereidingen voor een extra huis. Kortom, alles om het kind een goede toekomst te geven. “Ik ben al op leeftijd, dus ik wilde wel iets achterlaten voor mijn kind.” En dan slaat het noodlot toe.

“Op een gegeven moment zag ik dat het kindje soms twee weken niet reageerde en dan plotseling weer wel. Ik had gelijk het idee dat er iets mis was.” Er volgt een onderzoek in het Diakonessenhuis, waar er downsyndroom wordt vastgesteld. Al snel blijkt dat er bij het vervolgen van de zwangerschap ernstige complicaties kunnen ontstaan voor zowel het kind als de moeder.

“Alle artsen hadden ons geadviseerd om het te stoppen, het ging niet goed. Bovendien zijn mijn partner en ik al op leeftijd en wisten we dat we niet voor een gehandicapt kind konden zorgen.” De ouders besluiten na een paar maanden de knoop door te hakken en de zwangerschap te beëindigen, zodat een van de twee levens gered kan worden. “Ik heb voor mijn vrouw gekozen.”

Het hele artikel lees je in de oktobereditie van Parbode.

0

Gedeeld