Bori tori: Bevroren in de tijd – Parbode Sneak Peek

Bovenop een van de hoogste toppen van het met eeuwige sneeuw bedekte hooggebergte, lag in een uitgesleten rotsholte, een vreemd bevroren object. Het had de grootte van een grapefruit en was grillig van vorm. Het voelde ruw aan door de stukjes steen en schelp die aan de buitenkant zaten. Alsof er verschillende lagen over elkaar heen waren gelegd of gegroeid. Het opvallende object lag daar al jaren.

Door Christa Sluisdom

De oudere generatie in het stadje aan de voet van de berg maakte plaats voor de volgende en het bijzondere object lag nog steeds op dezelfde plek, totdat de levenswijze van de mensen in ver gelegen landen ervoor zorgde dat de lucht boven het gebergte opwarmde en de sneeuw op het gebergte begon te smelten. De mensen die op en rondom het gebergte woonden keken raar op toen ze op een dag een stroom water naar beneden zagen komen met brokken ijs erin. Zoiets hadden ze nog nooit gezien. Gelukkig waren de brokken ijs ver van het bewoonde gedeelte van hun stadje terechtgekomen.

Maar een nieuwsgierig jongetje ging natuurlijk juist op die bewuste plek naar schatten zoeken. Was het zijn geluksdag vandaag? Hij hield het vreemde voorwerp in zijn hand en keerde het steeds om. Hij werd er niet wijs uit. Het was oudrose en grijswit van kleur, bevroren. Hij zou papa maar vragen wat het was, besloot het jongetje, dat nooit aan iemand zijn schatten toonde. Maar papa wist alles, dus het moest maar. Papa vond de schat prachtig, maar noch hij en mama, noch de buren, wisten wat het was.

Zo werd besloten het vreemde en voor de vinder kostbare voorwerp naar het laboratorium te brengen voor onderzoek. Men vond het daar ook een bijzonder mooie ‘steen’. Men was ervan overtuigd dat het van de top van de berg kwam, want de ‘steen’ was erg hard. Men besloot het vreemde voorwerp met moderne hulpmiddelen open te snijden. Wat ze na uren binnenin de schat vonden, was niet te bevatten voor de laboratoriummedewerkers en de bevolking, die het proces volgde via live streaming.

Het hele artikel lees je in de novembereditie van Parbode.

0

Gedeeld