Stonfutu: Hardeo Ramadhin (75): ‘Ik heb meer bereikt dan ik ooit had kunnen denken’ – Parbode Sneak Peek

Hardeo Ramadhin komt ter wereld op 30 september 1944 als Hardeo Mangroe. Het eerste drama rond Hardeo voltrekt zich nog vóór zijn geboorte: vader Mangroe verstoot zijn vrouw. Met haar twee kinderen en in verwachting van haar jongste zoon, keert moeder terug naar het huis van haar ouders. Haar gewezen echtgenoot vertrekt naar Moengo en gaat werken voor Alcoa. Het zal nog elf jaar duren voordat Hardeo zijn vader nader leert kennen.

Tekst Anne Huits

Hardeo brengt samen met moeder zijn jeugd door bij oma in een grootfamilie van zestien personen. De familie woont in de Van Drimmelenpolder in Nickerie. De kleine Hardeo groeit niet zo flink en het lukt hem niet om elke dag de weg naar de Theodorusschool, ruim drie kilometer heen en terug, te lopen. Zaai- en oogsttijd in het landbouwdistrict bevorderen een regelmatig schoolbezoek evenmin. Zo raakt Hardeo ernstig achter op school. Op twaalfjarige leeftijd vertrekt hij, niet helemaal van harte, met zijn vader naar Moengo. Drie jaar later rondt hij de lagere school af. Hardeo behaalt daarna ook zijn diploma van de tweejarige ulo. De wereld staat open voor de nu zeventienjarige jongeman. Hij kan onderwijzer worden, douanier, of politieagent. Heel even volgt hij een opleiding tot agent, maar kiest dan toch voor het onderwijs. Hij behaalt de ‘vierde rang’ en keert terug naar Nickerie. Op 21-jarige leeftijd verandert hij zonder veel omhaal zijn achternaam in Ramadhin. Van 1967 tot 1970 werkt hij als leerkracht, eerst aan de Sint Felixschool (Hamptoncourtpolder) en later aan zijn oude Sint Theodorusschool (Waldeck). Tussen de bedrijven door beheert hij ook nog een servicestation.

In 1970, om precies te zijn op 15 september, trouwt Ramadhin met Indrawatee Seecharan, die in de verpleging werkt. Op de huwelijksfoto kijkt het jonge echtpaar argeloos de toekomst in. Ze gaan wonen in Paramaribo en Hardeo studeert gedecideerd verder: “Ik heb de onderwijzersakte behaald, de hoofdakte, een lo-akte aardrijkskunde en een lo-akte geschiedenis.”

Het is 25 februari 1980, Hardeo werkt op Mulo Ellen in Commewijne, nietsvermoedend dat er een volgend drama in aantocht is. Hardeo: “We staan op het Veerplein. Samen met collega’s wachten we op het veer naar de overkant. Plotseling klinkt er een schot vanuit een patrouilleboot.

Lees het hele artikel in het februarinummer van Parbode

0

Gedeeld