Bori Tori: De taximan – Parbode Sneak Peek
Roy checkt of zijn kinderen slapen. Het is elf uur ‘s nachts en hij maakt zich klaar voor het werk. “Vergeet je sardienballen niet”, zegt zijn vrouw. Hij neemt zijn eten en geeft haar een kus. Als taximan moet je alle tijden kunnen werken. Vrijdagavond is het druk op straat. Veel mensen gaan uit en drinken, waardoor de taxi veel gevraagd is.
Door Lisanne Waridjan
Roy werkt meestal tot vroeg in de ochtend. De man doet dit werk al bijna vijf jaar, hij heeft bijna alles al meegemaakt. Vooral in de ochtenduren maak je veel mee. Roy ruikt het heerlijke eten dat zijn vrouw heeft gemaakt. Hij wil het nu al eten, maar weet dat dat niet kan als hij de hele avond wil volhouden.
Hij rijdt naar de Waterkant, waar de meeste cliënten op zoek zijn naar een taxi. Onderweg ziet hij veel straathonden naar eten zoeken, sommige gaan in tonnen of gooien die om. Zwervers slapen op kartonnen dozen. Ze huiveren in de kou en vragen zich af waar hun volgende maaltijd vandaan komt. Op de hoeken van deze straten staan er veel ‘werkers’, sommige zijn erg jong, voor Roy is het altijd zielig om dit aan te zien.
Hij parkeert aan de overkant van de bekende hotels en casino’s. “Rijdt u taxi?”, vraagt een vrouw in een roodzwart uniform. Ze kwam aangerend vanuit een van de hotels. “Jawel, mevrouw”, luidt het antwoord. De vrouw stapt in en legt uit dat ze net haar shift had afgemaakt, maar geen taxi kon vinden om naar huis te gaan. De bekende taxibedrijven namen niet op of hadden geen auto’s binnen.
Na deze rit gaat zijn mobiel over. Een man legt in gebroken Sranantongo uit dat hij dringend een taxi nodig heeft. Hij rijdt naar het adres waar de man met een meisje wacht. Ze moeten met spoed naar een dokter, want volgens de man heeft zijn dochtertje hoge koorts. Communicatie gaat moeilijk, de man is Cubaan. Hij weet wel duidelijk te maken dat hij geen verzekering heeft. Op dit tijdstip is het moeilijk een dokter te vinden, maar Roy kent een poli die in het weekend 1×24 uur open is. Alleen wist hij niet zeker of zij de man en dochtertje zonder verzekering zouden helpen.
Lees het hele artikel in het aprilnummer van Parbode