Dat was me het dagje wel hè, mijnheer Bouterse, die 22ste januari? U moest wel verschijnen voor de Krijgsraad, want anders zou het vonnis onherroepelijk worden. Dus had u een gloednieuw militair pak aangetrokken. Tussen haakjes, stond u goed hoor.
Tekst Anne Huits
U ging niet alleen. Honderden, wat zeg ik, duizenden mensen vergezelden u naar het gerechtsgebouw. Van heinde en verre waren ze gekomen met bussen, de vlaggen paraat.
U ging om de regels te bespreken. Dat verraste me wel een beetje, de meeste mensen gaan niet naar de rechter om regels te bespreken. En u ging de rechter vertellen dat u het niet eens was met het vonnis. Maar dat had de rechter waarschijnlijk al wel begrepen.
De Krijgsraad gaf u alle respect vertelde u. En sprak u, ‘zo moet het zijn. We behandelden elkaar over en weer respectvol’. Respect, dat vond u belangrijk en de mensen die op het plein verzameld waren, gaven op uw voorstel de Krijgsraad een ‘Yè’. Daarna blikte u terug op de dramatische gebeurtenissen van 8 december 1982.
Hoorde ik nou goed dat u zei ‘den sma’, ze begrijpen niets van ‘de militaire cultuur, de militaire traditie en de militaire operatie’? Maar wie zijn toch ‘den sma’ en wat moeten ze dan begrijpen? Ik hoopte dat u het ons zou uitleggen, maar dat stukje sloeg u over. Jammer!
Lees het hele artikel in het aprilnummer van Parbode
Nu populair
