We schrijven eind maart 2020. Switi Sranan is min of meer op slot: onze luchthaven en scholen zijn dicht, evenzo de grenzen in het westen en oosten. Niemand erin of eruit, moet de regering gedacht hebben toen het eerste officiële coronageval op vrijdag de dertiende werd genoteerd.
Tekst Renate Sluisdom
Suriname leek aanvankelijk vergeten te worden door corona, nadat Wuhan, een grote Chinese stad, al langer dan twee maanden geteisterd werd door COVID-19 (Coronavirus Disease 2019). De beelden uit China, die sinds eind januari ons bereikten, waren een ver-van-ons-bedshow. Vervolgens doken er in Amerika positieve gevallen op, in Nederland, in Spanje, in Italië. Europa kwam in de greep van corona en op 12 maart deed de Amerikaanse president Trump zijn land op slot voor vluchten uit Europa. Het is de daaropvolgende dag dat bij ons vicepresident Adhin in een persconferentie onthult dat in Suriname de eerste positieve coronapatiënt is gelokaliseerd, en dat de grenzen per direct op slot gaan. Dat is een behoorlijk vlotte gang van zaken voor een land met één officieel geval. Vooral als we in mind houden dat Nederland per exact dezelfde datum eindelijk de scholen sluit. Nederland had toen al zeshonderd geregistreerde gevallen, en hele steden dreigden spooksteden te worden. In ons land ging de paasvakantie vervroegd en min of meer per direct in. Een scala aan maatregelen werd doorgevoerd zoals het verbieden van bijeenkomsten van meer dan honderd personen. Deze voortvarende aanpak in ons anders zo trage landje komt waarschijnlijk door de waarschuwing van de PAHO. Die regionale gezondheidswaakhond maakte begin maart duidelijk dat Suriname heel veel zaken voor het doorstaan van een dergelijke pandemie ‘niet ín place’ had, en dat het nog anderhalf jaar zou duren voor er een bruikbaar vaccin tegen de aandoening gevonden zal zijn. Als in aanmerking wordt genomen dat pas vijf jaar na de eerste uitbraak eindelijk een vaccin tegen ebola door de WHO werd goedgekeurd, dan klinkt het niet goed voor het verloop van COVID-19. Bovendien beweert deze wereldgezondheidsorganisatie dat voor het eerst in de geschiedenis het proces van goedkeuring van een vaccin ‘zo snel’ verlopen was. Maar ondertussen blijven alle kinderen en juffen braaf thuis. In Nederland gaan alle scholen vrijwel direct over op afstandsonderwijs, in Suriname probeert een enkele leerkracht in Lelydorp toch stiekempjes les te geven, “want anders blijven jullie te veel achter.”
Hamsterwoede
Het nieuws van vicepresident Adhin dat er één besmette persoon in Suriname was, verspreidde zich als een lopend vuurtje onder het volk en nog diezelfde vrijdagavond waren de ‘elite’ supermarkten overvol. En zaterdagmorgen was het ‘konfriyari’ in de supermarkten waar het armere deel van de bevolking hamstert: sommige klanten kwamen binnen, verzekerden zich van een plekje in de rij bij de kassa en liepen daarna pas de winkel in om dan beetje bij beetje hun karretje dat in de rij stond, te vullen. In Suriname ging het niet om toiletpapier die zaterdagmorgen, maar meer om sardien, spijsolie, rijst en poederzeep.
Lees het hele artikel in het meinummer van Parbode
Nu populair
