Rumi Knoppel: ‘De overheid is een opgeblazen belangenvereniging’ – Parbode Sneak Peek

Rumi Knoppel (43) is een aanhanger van minarchie, een politieke staatsvorm met de minst denkbare vorm van overheidsbemoeienis. “Mijn overtuiging is dat een overheid zou moeten bestaan uit een groep deskundigen die uitsluitend ideeën zouden mogen voorstellen, terwijl de uitvoering en het geldbeheer niet in hun handen ligt.”

Tekst Renate Sluisdom

Knoppel vertrok na de middelbare school naar Leiden, Nederland, om rechten te gaan studeren.  “Ik wilde strafpleiter worden, ik was dol op discussiëren.” Na een eerste succesvol jaar onderging hij een persoonlijke – “misschien een beetje zweverig hoor” – transformatie, die hem op het pad van innerlijke organisatie deed belanden. Hij keerde zonder juridische bul terug naar Suriname, waar hij tussen allerlei bedrijven door langzaam maar zeker begon te ontdekken dat de stroeve ontwikkelingen in Suriname eigenlijk het gevolg zijn van een gebrek aan innerlijke organisatie bij veel Surinamers. “Innerlijke organisatie gaat om ieders persoonlijke verhaal en de persoonlijke ontwikkeling die je als mens meemaakt hier op Aarde. Dat klinkt zwaar, maar het behelst dingen die zo simpel zijn als je houden aan afspraken, gewoon de normen om met elkaar om te gaan”, meent Knoppel. Hij verdiepte zich meer en meer in dit gebied en uiteindelijk, in 2015, resulteerde dat in een tv-programma. “In 2014 begon ik met een live radioshow, en uiteindelijk werd dat de tv-show Freedom Vibes. Eerst wilde niemand het uitzenden. Sommigen wilden betaald worden, anderen vonden de materie een beetje gevoelig.” Uiteindelijk was het tv-station Sargam die zijn programma als eerste uitzond.

Politieke ideologie

Knoppel legt uit dat bij zijn politieke ideologie vrijheid en gelijkwaardigheid de kern vormen. “Het komt erop neer dat we verblind zijn geraakt door allerlei  functies, titels en instituties, en we vergeten dat we allemaal mensen zijn, gelijkwaardig aan elkaar. Gelijkwaardigheid houdt in dat ik niet aan uw universele vrijheid mag komen. Echter merken we dat er genoeg regels zijn die ongelijkwaardigheid promoten, want een dief die op heterdaad gepakt wordt, krijgt maximaal 4 jaar gevangenisstraf, maar iemand die voor corruptie wordt veroordeeld, krijgt maximaal 2 jaar. En…”, zegt hij met enige nadruk, “dan moet u weten dat corruptie een verzameling van strafbare feiten is, terwijl diefstal maar één strafbaar feit is. Dus je ziet op heel wat fronten dat de regelgevers die moeten zorgen voor rechtvaardigheid en orde, juist degenen zijn die wanorde en gestructureerde chaos veroorzaken.” Knoppel gelooft dat dit hele probleem teruggebracht kan worden naar gebrek aan zelfkennis en eigenwaarde, waardoor mensen anderen te veel macht geven en zichzelf daarmee tot slachtoffer maken. “Een overheid moet niet de instantie zijn met de meeste macht, want die overheid is eigenlijk niets anders dan een opgeblazen belangenvereniging. Daarom geloof ik in een minarchie als overheidsbestel.” Sommige mensen zeggen dat Knoppel van chaos houdt. Verontwaardigd: “Ik heb nooit gezegd dat chaos goed is, nooit. Integendeel zeg ik dat we goede regels en afspraken moeten maken, waarbij er geen sprake is van overheersers, maar dat staat toch niet gelijk aan chaos?” Met betrekking tot de zwakkeren in een minarchische samenleving, zegt Knoppel ervan overtuigd te zijn dat als we teruggaan naar de basissociale regels van de mensheid, we elkaar voldoende zullen kunnen en willen helpen. Knoppel is geen voorstander van straatprotesten; hij vindt dat die teveel mogelijkheden bieden aan machthebbers om gewelddadig op te treden. Hij is van mening dat verandering vooral teweeg kan worden gebracht door planmatig en praktisch te werk te gaan. “De grootste energiebronnen van een overheid zijn macht in de vorm van zeggenschap, en geld. Een gemeenschap kan deze voedingsbodem van ze weghalen. Dat betekent een eenheid vormen, en intelligente plannen bedenken om te weigeren te betalen.” Over de burgerplicht om inkomstenbelasting te betalen zegt de andersdenkende Knoppel: “Daar ben ik dus op tegen. Dat er, nog vóór mijn geboorte, beslag is gelegd door de overheid op het geld dat ik ooit zal gaan verdienen. Dat is gebeurd zonder mijn persoonlijke toestemming!”

Fulltime parlementariër

Knoppel vindt dat elke parlementariër zich eigenlijk fulltime zou moeten inzetten voor het land, “want het is een hele zware job. Als je meerdere kwesties moet gaan bestuderen, dan heb je gewoon geen tijd om nog een business te draaien of wat dan ook.” Over de privileges van DNA-leden is hij uitgesproken. “Een van de vreemde toelagen is dat als een parlementariër zijn kleren naar de stomerij brengt, dat voor hem betaald wordt. Dus de belastingbetaler draait daarvoor op. Terwijl van de schadeloosstelling van SRD 8000, een bedrag van vijf jaar geleden, SRD 4000 representatietoelage is! Dus dat is dubbel betaald. Met dat soort dingen heb ik problemen.”

Lees het hele artikel in het meinummer van Parbode

0

Gedeeld