Regeren is vooruitzien.
Dat devies hadden regeringsleiders maanden geleden in de praktijk moeten brengen toen boven het Chinese Wuhan een inktzwarte coronawolk bezig was zich in alle windrichtingen van de globe te verspreiden. Erg opmerkelijk is dan ook hoe slecht met name ’s werelds meest geïndustrialiseerde landen voorbereid waren op de opmars van het COVID-19-virus.
De Verenigde Staten spanden de kroon. Hoe kon het gebeuren dat een natie die jaarlijks miljarden verbrast aan oorlogen en inlichtingendiensten, het zwaarst getroffen kon worden door de coronapandemie? Dat nauwelijks enkele maanden na het eerste bevestigde coronageval in de VS, bijkans twee miljoen besmettingen en meeer dan 100.000 doden werden geregistreerd? De verklaring moet hoofdzakelijk worden gezocht in slecht beleid, bekrompenheid en gebrek aan inzicht bij de leider van dat land. Een volkomen incompetente leider die zowat iedereen – China, de WHO, politieke rivalen als zondebok aanwees, behalve zichzelf.
Maar terwijl supermacht VS en andere delen van de wereld in de afgelopen maanden een rampzalige rit doormaakten in de corona-achtbaan, wist ons land gelukkig gevrijwaard te blijven van de coronamalaise. Voor probate maatregelen hadden we geen geheime diensten als de FBI en de CIA nodig die bij wijze van spreken wel precies weten welke kleur onderbroek de president van een ander land aanheeft. We hadden ook geen advies nodig van een staatshoofd dat contraproductief COVID-19 als een griepje afdeed of een volkspresident die in volkswijk Flora de spot dreef met het sociale afstand houden. Nee, het zijn de daadkracht en het gezond verstand van met name de power women van het COVID-19 Managementteam geweest, die ons tijdig voor een ongekende menselijke ramp hebben behoed. Petje af voor deze power women die bleven hameren op de krachtigste osodresi tegen COVID-19. Tan na oso, dus.
Nu populair
