Gospelartieste Nicole Mackintosh wil mensen raken – Parbode Sneak Peek
De veelbelovende gospelartieste, Nicole Mackintosh (24), wil niet per se een top artieste worden. Ze streeft ernaar om met haar muziek mensen te raken. “Het heeft geen zin als je geen harten kan raken. Mijn muziek moet iets doen in je binnenste. Dat is mijn doel.” Muziek speelt een hele belangrijke rol in haar leven. Het brengt haar niet alleen tot rust, maar biedt haar troost en maakt haar blij.
Tekst Steven Seedo
Naast zingen is schrijven haar passie. Ze begon daarmee toen ze als jong meisje een dagboek erop nahield met liederen en gedichten. “Het moment dat ik woorden neerpen, komt er gelijk een melodie bij en dan ontstaat er een lied. Ik schrijf altijd vanuit m’n hart en het meest over wat ik heb ervaren, omdat je op die manier het gevoel het beste kan uiten.” Ondanks haar streven om steeds beter te worden, is Nicole dankbaar voor wat ze tot zover heeft bereikt in haar muziekcarrière. “Ik heb enkele songs uitgebracht. Individueel en met andere artiesten. Mijn eerste song, Alle Eer, kwam in 2017 uit. Hierna lanceerde ik Wan Lobi onder begeleiding van de pianist en arrangeur, Sonny Khoeblal. Vervolgens vertolkte ik Adjen, een lied geschreven door Eros Banket, componist van de Suripop XX song So Kele Kele, en deed ik een coverduet, Aku Cinta Padamu, met Rafick Bottse.”
“Ik heb ook deel mogen nemen aan het verkiezingslied van 2020. En dit jaar is het voor mij natuurlijk een eer om één van de twaalf finalisten/componisten te zijn van Suripop XXI. Verder heb ik een lied mogen lanceren ter ondersteuning van de COVID-19-bewustwordingscampagne.”
Over de Surinaamse muziekwereld zegt Nicole: “Ik weet dat Surinaamse artiesten hun beste beentje voorzetten. Maar toch lijkt het vaak alsof ze het niet ver kunnen schoppen met muziek. Ik denk dat het aan ons als Surinamers zou kunnen liggen.” Nicole merkt op dat het haar is opgevallen dat Surinamers hun eigen artiesten niet altijd willen supporten. Ze kiezen er eerder voor om de buitenlandse artiest te poweren. “Dit is niet slecht, maar ik zou liever eerst mijn eigen mensen die push willen geven en vervolgens kijken naar het buitenland. We moeten mekaar meer gaan waarderen in Suriname”, meent ze.
Lees het hele artikel in het juninummer van Parbode