De officiële zittingstermijn 2015-2020 van De Nationale Assemblée zit erop. Partijen maken zich op om een nieuwe regering te vormen, de politieke stoelendans kan beginnen. De grote vraag is of de nieuwe president door parlementsklas 2020-2025 zal worden gekozen of dat er noodzakelijkerwijs zal worden uitgeweken naar de Verenigde Volksvergadering (VVV).
Die megavolksraadpleging is in de afgelopen decennia niet alleen een dure grap, maar ook een grote klucht gebleken. Reeds in aanloop naar de VVV begint namelijk het grote omkoopspel van verraad, rebellie en geveinsd misnoegen. De ene tactische schijnbeweging na de andere wordt geproduceerd, maskers vallen af, de konfriyari van overloperij en chantage bereikt een climax.
Dat de VVV zich erg goed leent voor ordinaire koehandel met de honderden kiesmannen, demonstreerde de beruchte ‘kapitaalcoup’ van 1996. Toen werd de presidentskandidaat voor wie men bereid was de meeste ‘judaspenningen’ te betalen, gekozen.
Een herhaling van dat sinistere scenario is niet irreëel. Alles wijst erop dat de NDP nog vóór de verkiezingen alles in gereedheid heeft gebracht om tot elke prijs DDB weer tot president verkozen te laten worden. Cruciaal daarbij was het op de valreep wijzigen van de kieswet, waardoor pre-electorale combinaties niet meer zijn toegestaan. Voor de paarse partij, die vanwege haar knudde beleid de bui al zag hangen, een laatste strohalm. Versplintering in het politieke spectrum werkt immers in het voordeel van de grootste partij, zowel bij de DNA-verkiezing als bij de ressortraadsverkiezing. Als het dus linksom niet werkt met de presidentsverkiezing in het parlement, dan maar rechtsom proberen in de VVV, moet het idee zijn geweest. Maar of dit huiveringwekkende scenario inderdaad realiteit wordt, zullen we pas weten als de politieke lucht helemaal is opgeklaard.
Nu populair
