Niet alleen in Amerika vindt er discriminatie tegen de gekleurde mens plaats, ook in ons ‘moederland’ zijn de voorvallen schrijnend. Suriname zou zich als gidsland kunnen profileren met standbeelden als van de Surinaamse boeroe André Loor.
Tekst Henna Goudzand Nahar
De moord op George Floyd, uitgevoerd door politie-agent Derek Chauvin, zal moeilijk uit het geheugen wegzakken. Met de handen in zijn zakken voerde hij langzaam de executie uit. Hij was doof voor de roep van George Floyd dat die geen lucht meer kreeg. Noch maakte het feit dat George Floyd op een gegeven moment zijn plas liet lopen, een bloedneus kreeg en omstanders hun keel kapot schreeuwden om hem ertoe te bewegen te stoppen waar hij mee bezig was, enige indruk op hem.
De rest is geschiedenis.
Het meest verbluffende aan deze moord in Minneapolis (Minnesota) is dat hij en zijn drie collega’s zich door het mandaat van hun functie zo onaantastbaar voelden dat ook het filmen van deze daad hen niet tot bezinning bracht. Ze dachten het recht aan hun zijde te hebben en deze gedachte kwam niet uit de lucht vallen. Zwarte mensen in Amerika zijn al eeuwenlang vogelvrij. Hoewel te laat voor George Floyd bleek het filmpje dat de zeventienjarige Darnella Frazier van deze moord maakte en nog die bewuste avond op Facebook plaatste, een effect te sorteren dat zijn weerga niet kent. Dit moet de vier agenten achteraf hebben overvallen: hun daad in naam van ‘law and order’ om een vermeend vals biljet van 20 US-dollar heeft niet alleen all over the country, maar ook in a lot of places around the world geleid tot heftige demonstraties.
Er blijkt in vele landen waar wit en zwart samenleven een probleem te bestaan dat de naam draagt van racisme. De verhalen van gekleurde mensen in Nederland die aan het eind van de basisschool een lager advies voor verder onderwijs kregen dan de uitslag van de landelijke toets zijn talrijk. Er zijn verhuurmakelaars, zo blijkt uit ‘mystery calls’, die meewerken aan de vraag van verhuurders om hun woning niet te verhuren aan migranten. Een ander fenomeen is discriminatie op de arbeidsmarkt. Heb je de verkeerde naam dan kan het weleens lastig worden om aan een baan te komen. Een veel gevreesd fenomeen, vooral onder gekleurde mannen, is dat van etnisch profileren: het gebruik van criteria als huidskleur, nationaliteit, etniciteit, taal of geloof bij opsporing of handhaving. Hoewel gezegd wordt dat dit niet gewenst is, komt het regelmatig voor in Nederland.
Ook Surinamers in Nederland ontkomen niet aan de laatste werkelijkheid. Zo vertelde de ex- voetbalinternational Edgar Davids in het dagblad NRC Handelsblad van zaterdag 14 juni jl. dat hij zijn vader ooit een Mercedes cadeau gaf maar dat die hem al na 3 weken belde om de auto weer op te halen. Hoewel zijn vader geen enkele overtreding beging, werd hij constant aangehouden. Een zwarte man in een Mercedes was blijkbaar verdacht. Toen deze auto plaatsmaakte voor een Mini bleven de aanhoudingen weg. Terrance Pieters, zoon van een Surinaamse moeder en Indische vader, en de enige zwarte hockeyer in Oranje, verbrak in een andere krant zijn stilzwijgen over zijn racistische ervaringen. Hij vertelde dat hij herhaaldelijk staande werd gehouden en gefouilleerd wanneer hij met zijn hockeystick op de scooter op weg was naar huis. Op het veld wordt hij getrakteerd op woorden als neger, zwarte en Mowgli.
Lees het hele artikel in het augustusnummer van Parbode
Nu populair
