Post Kankantri: Surinaamse wetmatigheden – Parbode Sneak Peek

Geldzucht is de wortel van al het kwaad. Daarom had ik – tegen alle waarschuwingen in – jaren geleden besloten in SRD’s te gaan sparen. Ik had geen zin in een obsessieve valutajacht. Ik wilde relaxed mijn vertrouwen stellen in de toekomst van Suriname. Dus niet alleen geloof in eigen kunnen, maar ook in de eigen munt, alleen zo blijft hij waardevast, was mijn romantische afweging.

Tekst Iwan Brave

Het ging allemaal hartstikke goed, tot die horrordevaluatie overnight in 2016. Daarna sloegen de wisselkoersen op hol en was ik gedwongen onze spaarzame spaarcentjes waardevast te maken door ze om te zetten in euro’s. Maar vanwege de daarna stijgende levenskosten in SRD moesten wij, zoals vele huishoudens, knibbelen aan onze spaarcentjes waardoor ze uiteindelijk toch nihil werden.

Heb ik spijt van mijn romantische afweging? Nee, het was een principiële keuze. Nu spaar ik – als het al lukt – alsnog in euro’s. Gaat ons gezin hiermee een zekerder financiële toekomst tegemoet? De ‘bankencrisis’ van 2008 heeft bewezen dat geen enkele valutasoort die garantie biedt. Vele Amerikanen kunnen erover meepraten; hun opgespaarde keiharde dollars verdampten als water in de verzengende zon dankzij geldzuchtige ‘beleggers’.

Al om die reden wil ik niet zo gepreoccupeerd zijn met geld. Maar in Suriname word je daartoe gedwongen. Letterlijk. Je gaat toch niet je valuta tegen een koers van acht omzetten bij de bank, terwijl in de winkels wordt afgerekend tegen een koers van veertien. Dus ga je op gunstige-koersjacht. Alleen dat al is tijdrovend. Aan je pasje om euro’s te lichten heb je niets, want de bank vult de geldautomaten niet meer met euro’s. Daarom moet je – mede vanwege coronamaatregelen – uren in de rij staan voor een lousy bedragje. Zelfs SRD’s kan je beperkt pinnen, waardoor je ook daarvoor uren in de rij moet staan.

Lees het hele artikel in het oktobernummer van Parbode

0

Gedeeld