Stonfutu Juanita Slengard (79): ‘De marktvrouwen wisten niet wat ze op Vrouwendag overkwam’ – Parbode Sneak Peek

“Mijn eerste jeugdherinnering is op Albina. Banjeren op blote voeten met twee van mijn broers. Ik ben drie jaar, iedereen kent ons, onze vader is districtssecretaris. Met onze ouders zwemmen op Passi. Een zeppelin zweeft in de lucht. Ooh, dat was een leuke tijd!”, zegt Juanita Slengard met twinkelende ogen.

Tekst Mariam Lo Fo Wong

Juanita is het negende kind en jongste meisje uit het gezin van vijf jongens en vijf meisjes. Met plezier denkt ze aan haar jeugd, ondanks het overlijden van haar moeder toen ze acht jaar was. “Ik werd gewoon verwend”, zegt ze lachend. Haar oudste broer was onderwijzer en nam Juanita mee naar zijn basisschool op Moengo. Terug in de stad bij haar familie bleef ze uit de zorgen. Ze speelde piano en mocht in 1957 als enig meisje naar Nederland om verder te leren. “Ik had meteen zin in het avontuur!”, zegt ze enthousiast.

Samen met klasgenootjes van de Louiseschool reisde de zestienjarige Juanita op de Cottica naar de Pabo in Breda. “Mijn eerste aanblik van Nederland waren aaneengesloten huizen die op elkaar leken. We werden bij de loopbrug opgewacht door de nonnen. Op het internaat hadden we een eigen wastafel. Dat was toen luxe!”, zegt ze lachend.

In 1969 remigreerde Juanita met haar gezin naar Suriname. Het was een gezellige bootreis op de Oranje-Nassau vol met jonge gezinnen die met open armen werden ontvangen in Paramaribo. Ze was 28 jaar, getrouwd en moeder van een dochter en zoon. “Surinamers gingen in die tijd naar Nederland met een doel en keerden terug met papieren om het land op te bouwen!”

Ze werd huisvrouw, zorgde voor haar kinderen en werd actief als vrijwilliger. Eerst als zwemdocent op Oase voor de Hellen Kellerschool en van 1973 tot 1976 als tweede secretaris van de Algemene Vrouwen Organisatie (ASVO). De ASVO-vrouwen deden mee met de protestdemonstraties en waren medeverantwoordelijk voor het opheffen van de handelingsonbekwaamheid van de vrouw. “Maar het mooiste is dat we op Vrouwendag de marktvrouwen een bloemetje opspeldden. Ze wisten niet wat hen overkwam”, zegt Juanita geraakt.

Lees het hele artikel in het novembernummer van Parbode

0

Gedeeld