Parbode jubileert: 15 jaar in 15 memo’s – Parbode Sneak Peek
parbode
GEPLAATST OP 17 mei 2021
Deze maand mogen we op de redactie alweer vijftien kaarsjes uitblazen. We publiceerden in totaal 181 edities, zonder ook maar één maand over te slaan. Een mooi moment om in vijftien tekstblokjes terug te blikken en stil te staan bij de ontwikkeling die we in de afgelopen drie lustra hebben doorgemaakt. Eén ding staat vast: Parbode heeft inmiddels een niet weg te denken plaats in de samenleving ingenomen.
Tekst Redactie Parbode
- Jaap Hoogendam: uitgever, eigenaar, financier
Een opiniemaandblad om met name de corruptie in Suriname aan de kaak te stellen. Dat was het doel dat de uitgever, Jaap Hoogendam, voor ogen had toen hij in 2006 met Parbode begon. Jaap had nog veel plannen met zijn geesteskind, maar begin 2020 legde hij na een slopende ziekte zijn pen voor eeuwig neer. Hij was tot aan zijn dood erg principieel en recht door zee. Nam geen blad voor de mond en benoemde man en paard. Toen Jaap jaren geleden vernam dat het enige Surinaamse opinieblad Paramaribo Post was opgeheven vond hij dat ‘jammer’. Hij mailde toen journalisten in Suriname en nam het initiatief iets nieuws op te richten. Jaap, die ook antropoloog, ondernemer en journalist was, was sinds de oprichting nadrukkelijk betrokken bij zijn Parbode. Ons blad heeft nooit echt op winst gedraaid, maar gelukkig stond hij altijd daar als een rots in de branding. Veertien jaar na de oprichting, vlak vóór zijn overlijden, stelde Jaap tevreden vast: ‘Parbode staat als medium sterk in SU. We zijn bekend, tot diep in het binnenland’.
- De eerste Parbode
Op 1 mei 2006 was het er dan eindelijk: het eerste nummer van de gloednieuwe Parbode! Een eigen full color Surinaams opiniemaandblad. Met in deze eerste editie TCT-minister Alice Amafo op de cover. Leonoor Wagenaar, die de laatste zes maanden van het bestaan van de Paramaribo Post daar hoofdredacteur was, werd onze eerste hoofdredacteur. Hoewel de Parbode niet wilde voortborduren op haar voorganger, werd wel de hele ploeg freelancers meegenomen. Zo kwam de lezer de vertrouwde namen tegen van Alan Tijseling, Armand Snijders en Tanya Wijngaarde, en werd de redactie versterkt met Surinaamse coryfeeën als Cynthia McLeod, Roué Hupsel en Robby Parabirsing. Ook jonge visjes in onze journalistieke kweekvijver, Kavita Jiawan en Zarissa Windzak, en vele anderen werkten mee aan ons eerste nummer. Ons hoofdkwartier stond aan de H.J. de Vriesstraat 12, tegenover Club Diamond. Nog net vóór ons tweejarig jubileum verhuisden we naar ons huidige adres: Wichersstraat 10A.
- Stonfutu’s
Robby Parabirsing, meer bekend als Rappa, en Kavita Jiawan schrijven nog steeds voor ons. Ook een diepe buiging voor onze collega-medewerkers van het eerste uur, Daisy Sookdeo en Roy Kartomoehamat. Echte Parbode-stonfutu’s die na vele jaren eveneens nog steeds hun krachten aan de Parbode geven zijn Anne Huits en Radha Jaharia. De lijst van redactieleden, columnisten, freelancers en andere medewerkers die we hebben gehad is natuurlijk erg lang. Te veel om op te noemen!
- Rechtszaken, rectificaties, aanslagen
Onze kritische toon en onthullende reportages hebben tot gevolg gehad dat we meer dan eens werden geconfronteerd met rechtszaken, bedreigingen en zelfs grof fysiek geweld. In de beginperiode schreven we over een onderzoek naar de Turkse maffia in Paramaribo. De schrik was groot toen niet veel later bij ons werd ingebroken en een medewerker door vier stevige kerels werd bedreigd.
Toenmalig hoofdredacteur Armand Snijders werd in 2010 door een auto van zijn bromfiets gereden en vervolgens geslagen en geschopt. Hij heeft enkele dagen in het ziekenhuis gelegen met gebroken ribben, een gebroken sleutelbeen en schaafwonden. De daders riepen nog: ‘Die rotzooi in Parbode!’. Voor Armand was het niet de eerste keer dat hij is mishandeld vanwege zijn journalistieke werk.
Dergelijke tegenslagen hebben ons evenwel nooit ontmoedigd om onverkort door te gaan. Als we een keer fout zaten, waren we uiteraard groot genoeg om rectificaties te plegen en onze verontschuldigingen aan te bieden. Waar gehakt wordt, vallen immers spaanders.
- Journalistenprijzen
We staan bekend om onze spraakmakende artikelen waarin verschillende meningen en standpunten worden geuit en gevoelige onderwerpen bespreekbaar worden gemaakt. Dat de stijl en kwaliteit van Parbode bijzonder worden gewaardeerd, blijkt uit diverse journalistenprijzen die we in de wacht wisten te slepen. Zo werden aan het taboedoorbrekende artikel Tante, bloedt mijn poenie? en het stuk Fort Boekoe blijft ongrijpbaar, de VSH-Journalistenprijs toegekend.
Lees dit artikel (met veel foto’s) verder in de mei-editie van Parbode, ook digitaal verkrijgbaar
Nu populair
