Bureaucratie houdt opvangtehuis Stichting voor het Kind potdicht – Parbode Sneak Peek

Eind 2016 sloot het kinderopvangtehuis van Stichting voor het Kind zijn deuren, waarna het werd leeggeplunderd en zwaar verval intrad. Dankzij een inzamelingscampagne van Su Aid herrees het tehuis in februari 2020. De vreugde was van korte duur; meer dan een jaar later galmen niet de stemmen van lachende kinderen, maar van Nigeriaanse nonnen door de gangen. De drie zusters, speciaal naar Suriname gehaald, zitten al een jaar te duimendraaien. “Dit komt door de lamlendige bureaucratie en formalistische opstelling van de overheid”, zegt stichtingsvoorzitter bisschop Karel Choennie.

Tekst Samantha Waridjan

We worden bij het tehuis aan de Awaradam opgewacht door bisschop Choennie, die ons voorstelt aan de drie zusters uit Nigeria, en de administratieve medewerkster. Ze zijn duidelijk blij dat er eindelijk een beetje leven in de brouwerij is. Het prachtige, imposante gebouw is indertijd door de zusters Franciscanessen van Oudenbosch gedoneerd aan Stichting voor het Kind (Stivoki). Het tehuis, bestemd voor de opvang van seksueel misbruikte kinderen, gaf er in september 2016 de brui aan, omdat de stichting financieel niet in staat was de exploitatiekosten te dekken. Dit kwam onder andere door de stopzetting van de subsidie van overheidswege. De aanwezige kinderen werden verplaatst naar andere opvanginstellingen, het tehuis werd gesloten en onbewaakt achtergelaten.

“Waarom brengt Justitie die kinderen naar plaatsen die niet geschikt zijn?”, vraagt Stivoki-voorzitter Choennie retorisch vlak voordat hij ons meeneemt op een rondleiding door het verlaten pand. Via de vergaderruimte lopen we met hem naar de administratie, de vier dames volgen ons enthousiast. Er zijn verschillende werkruimten, evenals een counselingkamer, in deze vleugel op de begane grond. Hier en op de twee verdiepingen van het gebouw is er tevens een aparte slaapkamer met eigen bad en toilet die bestemd is voor een slaapmoeder.

“Ik zoek naar slaapmoeders voor wanneer het tehuis opengaat. Studenten agogiek of pedagogiek bijvoorbeeld, die hier willen slapen en ’s avonds met de kinderen willen praten als ze niet kunnen slapen”, zegt Choennie.

Plunderingen

We lopen mee naar een andere vleugel op de begane grond, terwijl de dames gezellig babbelend en lachend achter ons aan lopen. Hier bevindt zich een grote keuken met aansluitend een eetzaal met stevige houten picknicktafels. Het ziet er allemaal keurig uit, zoals het hele tehuis. De keuken ligt aan een mooie binnentuin omgeven met bloemen en beschilderde banken. Aan de andere kant van de tuin ligt de wasruimte. Een van de vleugels met slaapkamers bevindt zich eveneens op de begane grond.

Het kindertehuis werd na de sluiting in 2016 helemaal leeggeplunderd, blikt Choennie terug.

Lees dit artikel verder in de mei-editie, het jubileumnummer van Parbode, ook digitaal verkrijgbaar

0

Gedeeld