Het bootje is verre van nieuw, dacht Tony terwijl hij het bekeek. De motor was nog het modernste dat eraan zat. “Maak je geen zorgen”, zei Jim, die de bezorgdheid op zijn gezicht had opgevangen. “Don en ik hebben honderden keren met Mona gevaren en nooit een incident gehad.”
Door Lisanne Waridjan
“Mona?”, vroeg Tony verbaasd. “Ja, Mona, de boot.” Ze vroegen Tony al jaren om mee te gaan vissen, maar hij bedacht altijd een excuus. Hij hield niet van vissen, hij had er het geduld niet voor en had het ook nooit geprobeerd. Het water was stil; de drie vrienden, hun hengels en een teil voor de vangst pasten nog net in de kleine houten boot. Jim en Don hadden al een paar vissen gevangen, toen Tony voelde dat er aan zijn hengel getrokken werd. Hij begon de vis op te halen. Hij had de anderen dit eerder zien doen, maar had het zelf nog nooit gedaan. Het was een gevecht, maar de vis belandde in de boot.
“Wat een grote!”, riep Don. “Beginnersgeluk”, zei Jim jaloers. Tony keek trots naar zijn vangst. Hij begreep nu wat de kick van hengelen was. Het duurt misschien lang voordat je iets vangt, maar de adrenaline die dan vrijkomt, dat gevoel was geweldig. De mannen hengelden nog een uur of twee en vingen nog een paar kleinere vissen. “Laten we gaan, het wordt al donker”, zei Jim. Don startte de motor, maar een eind voor de kust kwam de boot tot stilstand. Don probeerde de motor weer aan de praat te krijgen, maar tevergeefs. De zon ging onder en de muskieten kwamen.
“Zijn er geen roeispanen?”, vroeg Tony. “Ja, in de auto…”Tony slaakte een diepe zucht. “We kunnen ook niet bellen, want onze telefoons zijn aan land. Wat gaan we doen?”, vroeg Don. “Een van ons moet in het water gaan en de boot naar de oever trekken. Als het goed is, is het water hier niet zo diep meer”, stelde Jim.
“Ik kan het doen. Ik ben de sterkste zwemmer onder ons”, zei Tony, hoewel hij eigenlijk helemaal geen zin had om in dat koude water te gaan. Hij deed zijn schoenen uit en staarde naar het troebele water. De boot schudde even gevaarlijk toen hij voorzichtig eruit stapte. Het koude water deed hem over zijn hele lichaam rillen. Het water kwam tot zijn schouders. Plotseling klonk er een luide plons gevolgd door gespetter. Een paar meter van de boot verwijderd zagen ze een heleboel waterrimpels en daarna een paar bubbels. Wat kon dat zijn?
Lees verder in de mei-editie van Parbode. Nu ook een digitaal abonnement mogelijk
Nu populair
