“Ik vraag me af hoe je drie meiden als volwassenen zullen zijn”, zei een goede vriendin. Mijn antwoord aan haar was: “Ik leer uit ervaringen van anderen dat je vooral niet benieuwd moet zijn hoe je kinderen als volwassenen zullen zijn. Daarom raken bepaalde ouders gedesillusioneerd als hun dochter of zoon homoseksueel blijkt te zijn of met een ‘neger’ of ‘koelie’ thuiskomt, want dan moeten ze het beeld van hun ingebeelde kleinkinderen bijstellen of zelfs schrappen.”
Tekst Iwan Brave
Hoewel opvoeding van grote invloed is, hebben we het niet in de hand hoe of wat onze kinderen later uiteindelijk zullen worden. “Dus is het vooral genieten van hoe ze als kind zijn en hopelijk ook als adolescenten en verder”, voegde ik eraan toe. Wat dat betreft heb ik totaal geen plan. Iwansa is pas zeven en mij werd al gevraagd of ik wist of zij later in het buitenland zou gaan studeren. Gezien de snel veranderende wereld, zijn dat zorgen voor morgen.
Dat wil niet zeggen dat ik er onverschillig in sta. Het enige wat ik kan doen is de kinderen goed bewapenen met normen en waarden en ze vooral leren voor zichzelf op te komen. Daarom leg ik de nadruk op dat ze zich duidelijk moeten uitspreken en niet uit onzekerheid binnensmonds mompelen. Tijdens het begeleiden bij huiswerk, zeg ik regelmatig: “Ook al geef je een fout antwoord, je moet het duidelijk uitspreken.” Daarnaast let ik erop dat ze mij in de ogen aankijken. Ik vind het belangrijker onze kinderen weerbaar en mondig te maken in een samenleving, die als koloniale erfenis heeft dat mensen door autoriteiten nog worden gecommandeerd en geen tegenspraak durven te geven. Durf vragen te stellen in de klas!
Lees verder in de juni-editie van Parbode. Nu ook een digitaal abonnement mogelijk
Nu populair
