In augustus 2013 verscheen in Parbode het artikel Het WK blijft een droom. Aan het woord kwamen onder andere oud-topvoetballers uit 1977: Errol ‘Emau’ Emanuelson, Wensley Bundel en legendarische coach Ro Kolf. Belicht werden ook de spraakmakende hoogtepunten binnen de Surinaamse voetballerij van de jaren zestig, zeventig en tachtig. We beseffen nu dat het voetbalpad al generatieslang wordt geplaveid en dat de droom eindelijk tastbaar lijkt te worden onder aanvoering van bondscoach Dean Gorré.
Tekst Anouska Blanca
In 2015 nam Dean Gorré (50) de job van coach van het Surinaams Nationaal Elftal (Natio) aan. “Het was een persoonlijke missie”, steekt hij van wal, heel relaxed genietend van zijn komkommersapje. Hij voert ons terug naar een pijnlijk moment voor Suriname en het Surinaams voetbal: de crash van het SLM-toestel, de ‘Anthony Nesty’, met daarin het Kleurrijk Elftal, op 7 juni 1989. “Ik was opgeroepen om met het Kleurrijk Elftal af te reizen naar Suriname. Maar ik kreeg een dag tevoren bericht dat ik met ‘Oranje’ een toernooi moest spelen in Frankrijk. Op de dag dat het vliegtuig crashte, overleden veel van mijn makkers, maar ook mijn bloedeigen neef Lloyd Doesburg.”
Aan de emotie in Gorré’s stem valt op te maken dat na de SLM-ramp de mentale knop in zijn hoofd was omgezet. “Ik wist dat ik er alles aan zou doen om het Surinaams voetbal te doen gelden.” Het besluit om coach te worden in zijn geboorteland, was er een van opoffering. Gorré, die zijn gezin in Engeland heeft en een succesvolle voetballer en trainer in Europa is geweest, was in alle opzichten elders beter af. Maar de innerlijke drang om het Surinaams voetbal naar een hoger niveau te tillen was een lang gekoesterde wens en een persoonlijke missie. Om het elftal beter te kunnen leiden, koos Gorré ervoor in Suriname te wonen. Zes jaren later spreken de mijlpalen voor zich. Natio, dat aanvankelijk slechts uit amateurspelers bestond, heeft een professionele omslag doorgemaakt. “We begonnen met één profspeler, Dimitri Apai, op Trinidad. Doordat we goed presteerden, werden Roscello Vlijter, Gleofillo Vlijter en Ivenzo Comvalius ook prof. We zijn nog steeds druk bezig om meer van onze amateurspelers een profcontract te laten binnenhalen in het buitenland”, benadrukt Gorré.
In 2019 introduceerde Suriname het sportpaspoort waarmee buitenlandse profvoetballers met Surinaamse roots voor Natio kunnen uitkomen.
Lees verder in de juli-editie van Parbode. Nu ook een digitaal abonnement mogelijk
Nu populair
