Coronacrisis noopt tourgidsen elders de mouwen op te stropen – Parbode Sneak Peek

De toerismesector in Suriname ligt vanwege het rondwarend COVID-19-virus al anderhalf jaar in een diepe coma. Met name voor de tourgidsen valt er in deze branche al maanden geen droog brood te verdienen. Op een schemerige vooravond spreken wij diverse gidsen aangesloten bij de United Tour Guides Suriname (UTGS). Ze vertellen hoe ze het hoofd boven water houden, aangezien toegezegde overheidssteun is uitgebleven.

Tekst Nancy Amania

“Als lood aan mijn voeten.” Zo typeert tourgids Jovencio Zandveld (29) de coronacrisis. “Ik had dit niet zien aankomen en wist ook niet ermee om te gaan. Toen ik tijdens een tour in het binnenland het bericht kreeg dat het virus ook in Suriname was, was dat als een stropdas om mijn nek. Ik moest toen paniekerige toeristen die gelijk Suriname wilden verlaten, geruststellen. In Paramaribo aangekomen, werden wij geconfronteerd met de realiteit. Geen toeristen op termijn, geen werk voor de komende periode en dus ook geen inkomen.”

Zandveld zegt van alles geprobeerd te hebben om te overleven. “Ik heb tijdelijk als visser gewerkt, illegaal passagiers vervoerd in bestelbusjes en groenten geplant. Alles zonder succes. Ik ging voor een korte periode terug naar het binnenland, maar besloot weer terug te keren om naar werk te zoeken. Momenteel ben ik een legale buschauffeur en onderhoud de route Paramaribo-Lelydorp.”

Ook voor de 52-jarige Winston Burleson, meer bekend als Arafat, die ongeveer twintig jaar als tourgids werkt, moest het roer om. “In eerste instantie was het voor mij rusten en genieten van mijn eigen omgeving. Maar toen zaken uitzichtloos werden, was er enige paniek, omdat ik als hoofd van het gezin moet blijven zorgen voor de gezinsleden.” Arafat zegt dat de creativiteit toen overnam en hij de COVID-19-pandemie juist gebruikte om geld te verdienen. “Ik begon bijproducten van hout te maken. Mijn eerste product was de handsfree handsanitizerhouders. Van het een kwam het ander. Zo begon ik stoelen, barkrukken en andere houtwerken te vervaardigen. Ik koos voor hout, omdat hout warm is, een natuurlijk product en erg uniek.” De klantenkring groeide met de dag en zo kon Arafat lange dagen en nachten uittrekken om te werken aan zijn bestellingen. Naar zijn zeggen wordt elk model van een werkstuk eenmalig gemaakt, omdat dat apart moet zijn voor de koper. “Ik mis wel het bos en alle avontuur eromheen. Het toerisme mag terugkomen, maar ik zal wel blijven werken aan mijn nieuwe passie vanwege de investering die hiervoor is gedaan.”

 Geen financiële pot

“Niemand had het COVID-19-virus voorspeld, de gidsen ook niet, waardoor het als een totale catastrofe bij hen overkwam”, zegt UTGS-secretaris Errol Gezius (48). “Gidsen die in vaste dienst waren bij een touroperator zijn nog voor zeker een half jaar uitbetaald. Daartegenover zijn de freelancegidsen afhankelijk geworden van de overheid, familie of kennissen. Vanuit de vereniging was er voor de aangesloten UTGS-leden ook geen financiële pot gecreëerd voor noodgevallen zoals deze. Zo creatief als gidsen zijn, heeft de pandemie wel ervoor gezorgd dat velen hun weg hebben gevonden in andere sectoren of nieuwe talenten hebben ontdekt. Hierdoor konden ze toch nog voorzien in hun dagelijkse kosten. De UTGS heeft ook via de overheid geprobeerd zijn leden in aanmerking te doen komen voor voedselpakketten of een vergoeding. Tot op heden heeft dat nog niet mogen baten.”

UTGS-voorzitter Yves Tjon Sack-Kie (36) bevestigt dat de COVID-19-situatie die vanaf maart 2020 is ontstaan erg uitdagend is.

Lees dit artikel verder in het augustusnummer van Parbode. Nu ook een digitaal abonnement mogelijk

0

Gedeeld