Buitensporige prijsstijgingen in Suriname – Parbode Sneak Peek

Niemand kan eromheen: de op hol geslagen winkelprijzen en wisselkoersen. De regering doet er – tegen beter weten in – alles aan om de waarde van de nationale munt onder controle te houden. Maar evenals regering Bouterse lijkt het ook regering Santokhi niet te lukken de springplank der prijzen tot stilstand te brengen.

Tekst Arjen Stikvoort

We leven niet in de westerse wereld waar je stabiele prijzen hebt, maar in Suriname met steeds schommelende wisselkoersen en prijzen. Dat concludeert kippenslachter Lorenzo Louz, die de laatste jaren de prijzen flink de lucht heeft zien ingaan. Ook van zijn kipproducten. “Dat ligt mede aan het kippenvoer dat heel duur is geworden. Voorheen kostte een kilo kip SRD 30. Vandaag de dag SRD 52,50. En ga je naar een groot bedrijf, dan betaal je veel duurder.” Louz geeft daarbovenop de waarschuwing: “Als er een schaarste komt, dan stijgt de prijs verder.”

Hij heeft eveneens het consumentenkoopgedrag zien veranderen. “De mensen gaan nu veel voorzichtiger met hun geld om. Ze moeten wel. In plaats van dat ze hele kippen kopen, kopen ze nu een pak bouten. Die gaan veel langer mee.”

Albert Alleyne, voorzitter van de Consumentenkring, komt handen tekort in de huidige consumentencrisis. Wat hem betreft moeten consumenten helpen oplossingen te vinden om uit de vicieuze cirkel van de stijgende prijzenspiegel te geraken. “Want de regering is niet in staat dit zelf goed te organiseren”, zegt hij. “Het is uiterst vreemd dat ondanks een redelijk stabiele koers, de prijzen nog steeds fors stijgen. Maar hoe dan?”

De voorzitter maakt een vergelijking met vlak vòòr en na de verkiezingen van mei 2020. “Toen werden de goederen geprijsd tegen een koers van SRD 20. Nu schommelen we nog steeds rond die koers, maar de prijzen zijn meer dan verdubbeld. En ze stijgen nog steeds.” Ook het laag houden van prijzen van basisgoederen als aardappelen, uien, rijst en blom heeft weinig voet aan de grond gekregen, vindt Alleyne. Bovendien zijn dat niet de producten waarop de consumenten fors worden afgeperst. “Neem een fles soft van een grootmagnaat. Die kostte voorheen rond de SRD 10. Vandaag de dag is diezelfde soft boven de SRD 20.”

Alleyne maakt zich erg bezorgd over de man van de straat die met een maandsalaris van SRD 2000 bij lange na niet meer uitkomt. “Alleen aan bustarieven ben je minimaal SRD 600 per maand kwijt. Dat is bijna de helft van het salaris. En dan laat ik de door de regering voorgestelde verhogingen van nutstarieven van de SWM en de EBS buiten beschouwing. Want die valt al helemaal niet meer te rechtvaardigen.”

Faneezah Hussein is verpleegkundige. Maandelijks moeten zij en haar man rondkomen met SRD 5500. Zij verdient SRD 2500, haar man SRD 3000. “We komen bijna niet meer uit. We zijn veel geld kwijt aan brandstof, omdat we de auto veel gebruiken.” Ze vreest voor de aangekondigde hoge energieprijzen.

Lees dit artikel verder in het septembernummer van de  Parbode, ook online verkrijgbaar

0

Gedeeld