Wrokoman kind van de rekening – Parbode Sneak Peek

De economie van Suriname maakt al vanaf 2016 een stevige dip door. Was de wisselkoers in die dagen nog rond de SRD 4 per 1 US-dollar, inmiddels moet meer dan het vijfvoudige voor een Amerikaans bankbiljet worden neergeteld. De huidige regering lijkt zich weinig te bekommeren over de effecten van de devaluatie en het loslaten van de wisselkoers, blijkt uit de ene na de andere tariefsverhoging die ze door de strot van de werkende klasse duwt. De vakbeweging schreeuwt om verlichting voor de wrokomans en –uma’s, maar het is de vraag of deze noodkreet niet aan dovemansoren is gericht.

Door Naomi Hoever

Winkelbediende Gerda Bruin kan het hoofd moeilijk boven water houden. Ze is een alleenstaande moeder van drie meisjes onder de twaalf jaar. “Ik sta acht uren op mijn been voor een loon waarmee ik nu alleen mijn huishuur kan betalen. Op de zondag doe ik schoonmaakwerk om extra te verdienen”, klaagt de 37-jarige. Bruin vraagt zich af hoe ze schoolkleding voor haar kroost zal aanschaffen. Dat heeft ze nog niet kunnen doen. “Ik kocht maandelijks een zak rijst van 25 kilogram. Ik kan dat niet meer, nu koop ik elke dag een kilo.”

Ook Carlos Agwete (39) zegt dat hij niet langer uitkomt met zijn salaris als bouwvakker. Soms heeft hij werk en soms niet. Agwete heeft moeite met de steeds veranderende winkelprijzen. “Ik kan zelfs mijn huishuur niet meer betalen. Ik houd me staande met ondersteuning van mijn vrouw.” Agwete is vader van vijf kinderen waarvan vier bij hem inwonen. “Ik ga dit land verlaten als de situatie niet verandert. Fa mi libi o go doro. A ten kon so tranga dat y’e frede fu fas’ yu salaris.”

Robby Berenstein, voorzitter van de grootste particuliere vakcentrale C-47, hekelt de slechte economische situatie en zegt dat de verhoogde prijzen en inflatie een voortvloeisel zijn. Hij ziet als basisoorzaak de instabiele koers die op alles inwerkt. De koers zou stabiel kunnen worden gehouden als er minder wordt geconsumeerd en geïmporteerd. “We importeren te veel ballast. Laten we gezamenlijk kijken wat we kunnen vervangen met lokale producten. De druk op de munteenheid wordt hierdoor verlaagd en de productie wordt gestimuleerd.”

De vakbondsleider vindt sowieso dat er iets structureels mis is met de positie van de werkende klasse.

Lees dit artikel verder in het decembernummer van de Parbode, ook online verkrijgbaar

0

Gedeeld