Armand Samson was een van de Surinamers die zich zowel in eigen land als daarbuiten intensief heeft ingezet. Hij viel op door de hoge cijfers die hij voor de exacte vakken haalde op de Graaf von Zinzendorf muloschool. “Echte tienen voor algebra scoorde hij”, weet zijn dochter Juliette te melden.
Tekst Carl Breeveld
In 1960 studeerde hij stedenbouwkunde, landmeetkunde en civiele techniek aan de HTS in Zwolle. Armand was 59 jaar getrouwd met Beatrix van Axel en was vader van vier kinderen. Hij was een betrokken sporter, speelde voetbal en basketbal en was later trainer, coach en scheidsrechter. Onder zijn leiding speelden enkele jaren de elftallen van Indra Maju en Paloeloe en niet zonder succes. Ook in Guyana was hij enige tijd voetbalcoach van de Cougars, die kampioen werd. Daar mocht hij trainers bij de Berbice Football Association opleiden. De semiprofvoetballers van Undeba op Curaçao behaalden met Samson als trainer en coach, het kampioenschap. Bijzondere prestatie was het trainen en coachen van het voetbalselectieteam van de Nederlandse Antillen onder de achttien jaar, het werd Caribisch kampioen. Het gitaar spelen en zingen deed hij als jongeman samen met anderen op een grote stoep in de Zwartenhovenbrugstraat, waar hij woonde. In zijn verdere leven was de gitaar een trouwe metgezel. De Koninklijke Nederlandse Heidemaatschappij was, na zijn afstuderen, een van zijn eerste werkgevers. Op het ministerie van Openbare Werken en Verkeer heeft hij zijn sporen verdiend voordat hij bij Delta Consult en Sunecon ging werken. Later richtte hij zijn eigen bedrijf, Samco, op. Uitbreiding van de luchthaven Zanderij, rehabilitatie van de weg Moengo-Albina, en in Guyana East Bank Berbice road project en constructie van een voetbalstadion en sporthal, zijn projecten die mede door hem tot stand zijn gekomen.
Van 1990-2000 woonde en werkte hij op Curaçao waar hij als directievoerder van verschillende projecten fungeerde, waaronder de renovatie van de Koningin Julianabrug en bouw van de Zeepromenade op Bonaire. “Hij was altijd heel fanatiek en stipt in zijn werk”, geeft Juliette aan. Het laatste deel van zijn werkzaam leven sloot hij in Nederland af als bestekschrijver, opzichter, toezichthouder en wegbeheerder bij Rijkswaterstaat. Tot zijn 76e levensjaar was hij nog actief op zijn vakgebied. “We mogen trots zijn op deze man, die door weer en wind ging om zijn werk te doen”, laat een trotse Juliette overtuigd optekenen. Op zijn 80e verjaardag werd een groot feest georganiseerd met veel familie, vrienden en kennissen. Hij had een groot netwerk en stond alom bekend als eenvoudig, vol humor en trouw. Armand was gelovig en leefde, volgens zijn familie, vanuit de woorden in Psalm 31:15 ‘Maar ik vertrouw op U, Here, ik zeg: Gij zijt mijn God’.
Dit artikel is gepubliceerd in het aprilnummer van de Parbode, ook online verkrijgbaar (www.parbode.com/abonneren/)
Nu populair
