Muziek: Duizendpoot Astrid Belliot: ‘Ik kan niet stilzitten’ – Parbode Sneak Peek

Tegenover ons zit de vriendelijke en goedlachse Astrid Van Acker-Belliot (55), de zangeres die in 1994 het winnende SuriPoplied Lobi singi vertolkte. Het is de lobisingi zingt ze, die overblijft als alle andere delen van een grote liefde langzaamaan zijn doodgebloed. Het lied is niet alleen inhoudelijk subliem, maar de prachtige stem van Astrid doet het alle eer aan. Ze zingt door de jaren heen ook buiten Suriname de nachtegalen van hun stokje. Maar Astrid is veel meer dan een zangeres.

Tekst Renate Sluisdom

“Ik ben geboren op de hoek van de Tokai- en de Mahonylaan. Mijn moeder woont daar al 83 jaar. Ik ben hier speciaal voor haar. Ik ben het jongste meisje, zevende in de rij van acht kinderen, ben getrouwd en heb een zoon.” De opsomming die daarna volgt, is haast te veel om op te noemen. In Suriname behaalde Astrid haar masters in Macro-economie. Ze studeerde ook Bouwkunde, en haalde in België een bachelor in Muziek en Kunstvakken. Ze heeft gewerkt als technisch tekenaar, docent Nederlands, docent Muziek en Kunst en als organisator van evenementen. Ook werkte ze in theater, speelde theater, is nu voorzitter van ‘Diplomatic Spouses Association’ in Tanzania, en zingt nog steeds regelmatig op diplomatenbijeenkomsten.

Haar ouders waren goede zangers en het zingen begon al heel vroeg. “Vanaf het moment dat ik kon praten, kon ik zingen, heb ik van mijn moeder gehoord. Ik heb op verschillende plaatsen zangles gevolgd, ik ben ook een beetje klassieke muziek gaan zingen, steeds bezig geweest met muziek, en daarna wilde ik muziekles gaan geven.”

Op onze universiteit ontmoette Astrid haar Belgische man, Peter Van Acker. “Hij gaf les op de universiteit, waar ik studeerde. Maar toen was er nog niets hoor.” Ze glimlacht. “De romance begon later pas. We zijn toen samen naar Zimbabwe vertrokken en daar zijn we getrouwd. Van daaruit gingen we naar België, Uganda, de Verenigde Staten, weer terug naar België, toen naar Tanzania, en per 1 augustus dit jaar gaan we naar Maleisië. Dat zal onze laatste post zijn, einde van de wedstrijd.”

Ze lacht en vertelt dat hoewel ze echtgenote is van een diplomaat, ze haar ambities prima kan vervullen.

Lees dit artikel verder in het aprilnummer van de Parbode

Wilt u informatie over het afsluiten van een (digitaal) abonnement?

Klik op www.parbode.com/abonneren

0

Gedeeld