Ergens rond 20 oktober kwam er op Facebook een paniekerige jongeman in beeld die de hele bevolking opriep om een Surinaamse vrouw die ergens in het buitenland was opgepakt omdat ze verdacht werd van cocaïnesmokkel, te helpen zodat ze terug kon naar Suriname. Ik heb niet verder geluisterd dan de drie eerste zinnen, omdat ik liever niets wil weten van mensen die aan massavernietiging doen.
Tekst Renate Sluisdom
Nou ja, dat was natuurlijk niet vol te houden, want de volgende dag stonden de kranten en vooral Facebook, er vol van. Begrijpelijk, een landgenoot die op verdenking van drugssmokkel vastzit in een van de vele Aziatische landen die voor die criminele daad nog steeds de doodstraf oplegt. Over de hype, de leugens, en de absoluut onnodige paniek die er in de media gezaaid werd, zullen we het hier niet hebben. Wel over wat wij als Surinaamse regering en het Surinaamse volk kunnen doen voor die dame. Mijn antwoord is: Voor mijn part doen we precies niks voor het mens. Ze heeft willens en wetens al heel vaak dit soort tripjes gemaakt – met mijn lekenverstand begrijp ik dat een reisje Brazilië-Qatar-Sri Lanka niet bepaald je eerste trip is – en heeft daarmee dus ettelijke honderden en misschien wel duizenden mensenlevens vernietigd.
Lees verder in het januarinummer van Parbode, nu in de winkel
Wilt u informatie over het afsluiten van een (digitaal) abonnement?
Klik op www.parbode.com/abonneren
Nu populair
