Een betrekkelijk korte man was Eddy Daal, maar altijd prominent aanwezig. Hij noemde zichzelf een veldman, wat zoveel betekent als goed geïnformeerd over wat er in de gemeenschap leeft. Zijn broer Cyrill Daal, voorzitter van de Moederbond, was in 1982 een van de slachtoffers van de Decembermoorden. Eddy was zeer betrokken bij het proces en was bij elke zitting aanwezig. Bij de uitgesproken vonnissen in 2019 door de Krijgsraad, zei hij: ‘Ik ben verrast’. De uitspraak in hoger beroep zal hij echter niet meer meemaken.
Tekst Carl Breeveld
Enkele maanden voor zijn heengaan liet hij zich kritisch uit over de slechte staat waarin het standbeeld van zijn broer Cyrill op het terrein van de Moederbond verkeerde. Vaak was hij in de media om sociale noden te benoemen. Bij het niet nakomen van gemaakte beloften, gaf hij de regering er onomwonden van langs. Zo was hij pleitbezorger voor seniorenburgers die hun AOV of pensioen laat uitbetaald kregen. De ressortraad van zijn woonomgeving moest eraan geloven wanneer hij naar de pers stapte. ‘Ik heb nog nooit een ressortraadslid zien langskomen, terwijl ze een maandelijkse vergoeding ontvangen’, beklaagde hij zich.
Hij woonde ruim vijftien jaar in Amsterdam. Daar heeft hij onder meer gewerkt bij AEG, een groot Duits elektronicaconcern. Zijn kinderen halen herinneringen op uit die tijd. Na zijn werk hielp hij een goede vriend met koken in zijn eethuis Barbarella. Daarnaast was hij maatschappelijk actief bij Stichting Best en bij Ons Belang. Die hielpen Surinamers met huisvestings- en andere problemen. Door het organiseren van onder meer protestacties vroeg hij daarvoor aandacht. In verband hiermee heeft de activist Daal aan tafel gezeten met Ivo Samkalden, de toenmalige burgemeester van Amsterdam. Indien er geen oplossing kwam, werd overgegaan tot het kraken van woningen.
Begin 1980 keerde hij naar Suriname terug. Ook in deze periode was hij maatschappelijk betrokken. Als lid van de Nationale Partij Suriname zette hij zich in om de idealen uit te dragen. Problemen van burgers werden door hem aangekaart bij volksvertegenwoordigers of de ministeries.
Gilbert Soesman, bestuurslid van de Sociaal Culturele Vereniging Uitvlugt (SCVU), spreekt vol lof over de inzet van Eddy. Hij had hart voor de sport. Het was onder zijn voorzitterschap dat de Pa Lefi Sporthal op Uitvlugt werd opgezet. Hij was een verbindende leider, die graag alle generaties betrok. ‘SCVU is één grote familie’, was zijn benadering. Senioren die geen actief lid meer waren, mochten niet vergeten worden. Daal diende twee termijnen als SCVU-voorzitter en werd later tot erevoorzitter benoemd.
Door president Runaldo Venetiaan werd hij in 2009 onderscheiden. Hij wilde zijn tachtigste verjaardag graag samen met familie en vrienden vieren. Het werd een geweldig feest met genoeg poku nanga dansi, zoals hij dat graag gewild had.
Dit artikel is gepubliceerd in het novembernummer van Parbode, nu in de winkel (in Suriname) en ook online verkrijgbaar (www.parbode.com/abonneren/)
Nu populair
