In 1975 begon ik als omroeper en nieuwslezer parttime te werken bij Ampie’s Broadcasting Corporation (ABC). Het was de nieuwe omroep van André Kamperveen (Ampie) en voor mij nieuw gebied. Enkele zeer ervaren collega’s die deel uitmaakten van het team waren Roué Hupsel, Werner Duttenhofer, Orlando Karamat Ali en Roy Ristie. Roué werkte er tot 1982 toen het station door militairen in de as werd gelegd en André Kamperveen werd vermoord. Hij trad toen in dienst bij de Stichting Radio Omroep Suriname (SRS) en later bij Future Radio.
Tekst Carl Breeveld
Een korte tijd bekleedde hij de functie van omroepdirecteur bij Mart TV & Radio in Amsterdam. In 2005 trad hij weer in dienst van de hernieuwde ABC. Hij was daardoor op deze zender weer te beluisteren in The Good Time Oldies en Kowsbanti Nanga Alesi. Henk Kamperveen kent hem als vriend en collega. ‘Radio was zijn passie’, aldus Henk tijdens de uitvaart. Hij onderstreept: ‘Roué, Suriname gaat je missen’.
Dat gevoel klinkt ook door bij verschillende personen die hem memoreren. Enjela Kamperveen noemt hem een kenner en herkenner van goede muziek. In superlatieven weet zij hem te omschrijven, maar het belangrijkste kenmerk was voor haar, dat Roué een lieve man was. Voor de Surinaamse Televisie Stichting (STVS) verzorgde hij een muziekprogramma.
Hupsel was ook schrijver. In juni 2001 debuteerde hij met het korte verhaal Vannacht op de literaire pagina van dagblad de Ware Tijd. Op het Kwaku Festival in Amsterdam won hij een jaar later de derde prijs met het verhaal Hello. In 2004 schreef hij Blinde muren, zijn eerste misdaadroman. Door het Genootschap van Nederlandstalige Misdaadauteurs werd deze bekroond met de Schaduwprijs. Hij was de eerste Surinaamse schrijver die deze prijs in de wacht sleepte. De nooit opgehelderde moord op politie-inspecteur Herman Gooding en de onopgeloste drugszaken die vastliepen op blinde muren, waren hiervoor zijn inspiratiebronnen.
Andere romans van zijn hand waren De groene oorlog (2007) over een parlementariër die smeergeld aannam voor het opzetten van een goudmijn in het binnenland, en zijn tweedelige roman Zwarte Magie. Zijn vierde en laatste boek, Het plantage-spookhuis, kwam in 2015 uit. In 2022 werd hij ernstig ziek en moest zijn grote liefde, de radio, opgeven. Kees de Bakker schrijft: ‘Je was een voorbeeld voor velen en een bakermat van rust voor al je vrienden bij de radio’.
Dit artikel is gepubliceerd in het februarinummer van Parbode, nu in de winkel (in Suriname) en ook online verkrijgbaar (www.parbode.com/abonneren/)
Nu populair
