Essay: Het Sranantongo: Waarheen ermee? – Parbode Sneak Peek

‘No Span’, ‘Let’ a faya’ en ‘A libi kon tranga now’. In Suriname verfraaien Sranantongo-teksten het alledaagse leven, zowel op de radio, billboards als in kranten. Zelfs politici maken gebruik van deze taal op politieke podia om de massa aan te spreken en stemmen te winnen. Met deze taal kunnen ze vaardig inspelen op het gevoel van de Surinamers. Jaren geleden zou niemand eraan hebben gedacht om de taal op zo’n wijze te hanteren.

Tekst Kevin Headley

Als kind, ik ben nu veertig, mocht ik namelijk geen Sranantongo, ook wel bekend als Sranan, spreken. Het werd beschouwd als de taal van de straat, slechts geschikt voor schoften. Een strenge berisping of zelfs een pak slaag hing boven je hoofd als je het waagde. En toch werd het gesproken. Rebelleren kon zo simpel zijn als je uiten in het Sranantongo. Eerst leer je de scheldwoorden zoals kaolo, dan vorm je complete zinnen en uiteindelijk praat je er vloeiend mee met vrienden. Af en toe maak ik nog steeds fouten, want het blijft een leerproces. En misschien maakt dat de taal juist zo belangrijk voor Surinamers. Als ze zich emotioneel willen uiten, grijpen ze naar Sranantongo. We voelen ons vrij in deze taal.

Volgens informatie uit de archieven van de inmiddels overleden taalkundige en Surinamist Hein Eersel zijn in de afgelopen drie- tot vierhonderd jaar tot slaaf gemaakten geëvolueerd van het spreken van diverse Afrikaanse talen tot het ontwikkelen van een contacttaal in Suriname, vanwege de noodzaak om te communiceren met hun Engelse meesters en onderling. Dit leidde tot de creatie van creolentalen.

Lees verder in het februarinummer van Parbode, nu in de winkel

Wilt u informatie over het afsluiten van een (digitaal) abonnement?

Kijk op www.parbode.com/abonneren

0

Gedeeld