Nooit meer vergeet ik die zondag, toen ik na lange tijd een lekkere pindasoep aan het koken was. Het was de verjaardag van mijn oudste dochter en van mijn kleinkind. Ja, ik kookte een grote pot soep met tonton, want wanneer ik extra lekker heb gekookt, wil ik er altijd twee of zelfs drie dagen van eten. Iedereen eet trouwens veel meer dan gewoonlijk als er pindabrafu is. Ik woon wat buiten het centrum met mijn familie rondom me. Die bijna fatale ochtend hoorde ik plotseling een schot en gegil.

Door Christa Sluisdom

En die mensen van me gillen niet normaal hè. Ze gilden: waaaay, woooy, mi Gadooo, mi Tataaa. Ik wist niet wat ik moest doen. Ik wilde gaan kijken, maar was ook bang vanwege het schot dat ik gehoord had. Ik keek even snel in mijn pot, maar de soep kookte nog niet, dus kroop ik snel naar het raam van de woonkamer om te zien wat er gebeurde.

Ik schoof het gordijn wat opzij en keek voorzichtig naar buiten, want ik wilde geen slachtoffer worden. Ik zag Geraino, de zoon van mijn neef Carlos, met een wapen in de hand en een andere jongeman die boos naar hem schreeuwde, maar ik zag gelukkig nergens bloed. De omstanders waren ook druk. Toen zag ik een politieauto die in volle vaart kwam aanrijden. Twee politieagenten sprongen eruit en grepen Geraino vast die probeerde weg te rennen toen hij de auto zag, maar nog net op tijd door de omstanders werd vastgegrepen. Het wapen werd hem afhandig gemaakt, in de politieauto geplaatst die daarna met de ‘gangster’ wegreed.

Lees het verhaal verder in het februarinummer van Parbode, nu in de winkel

Wilt u informatie over het afsluiten van een (digitaal) abonnement?

Kijk op www.parbode.com/abonneren

0

Gedeeld