Jacqueline Tjin Liep Shie-Dragt mag gerekend worden tot de groep van onderwijzers die veertig jaar lang hun krachten gaf aan het Surinaamse onderwijs. Uit de condoleances blijkt haar betrokkenheid bij leerlingen die aan haar waren toevertrouwd. Haar collega’s bewonderden haar om de ijver en liefde die ze voor haar werk aan de dag legde. Kantoor- en verkooppraktijk, evenals typen, waren de vakken die ze in de laatste jaren van haar carrière verzorgde.
Tekst Carl Breeveld
Jacqueline groeide op als laatste kind van het echtpaar Dragt-Alberga. Ze bracht haar kinder- en jeugdjaren door in de wijk Charlesburg. Toen ze als onderwijzeres in Coronie geplaatst werd, leerde ze Leo Tjin Liep Shie kennen, met wie ze op 3 mei 1961 trouwde. Hij legde het contact door haar uit te nodigen met hem te gaan vissen. Zij dacht dat het met hengelstokken zou gebeuren. Hij zette echter een sleepnet in en sprong als een zelfverzekerde visser in de sloot. Verrassend was dat zij hem gelijk daarop volgde. “Waarschijnlijk raakte ze daar figuurlijk verstrikt in zijn vangnet”, geeft schoonzoon Kenneth Kross als commentaar op deze actie. Jacqueline en Leo kregen Marcel, Iwan en Joan als kinderen, terwijl Ricardo, een jongere broer van Leo, aan het gezin werd toegevoegd.
Van 1965 tot 1970 verbleef de familie in Nederland in verband met verdere studie van Leo. Na terugkeer in Suriname werd op Houttuin een perceel gekocht waarop hun huis werd gebouwd. Hier bleek over de jaren de veelzijdigheid van Jacqueline en haar man. Na schooltijd werd in de tuin met veel planten gewerkt. Koeien, varkens, kippen en eenden maakten deel uit van de kwekerij. Bloeiende fruitbomen waren onderdeel van de uitgebreide tuinbouw waar zij zich voor inzette. “Mijn grootmoeder was de sterkste en flinkste vrouw die ik ooit gekend heb, de ruggegraat van de familie”, zegt kleindochter Joanne Holband overtuigd. Dat laatste werd door velen in de familie ervaren. “Ze wist de beste prestaties in de keuken neer te zetten met onder andere haar heerlijke BB met R en fameuze pom”, verklaart Kenneth. Haar voorraadkast was altijd gevuld, juist vanwege de plezierige ontmoetingen met eten, van familie en anderen op Houttuin.
Kleinzoon Nathanaël prijst zijn grootouders voor de gezondheid, kracht en stabiliteit die zij uitstraalden. Hij had bij oma een apart plekje omdat hij het enige mannelijke kleinkind was. ‘Oma kon disciplineren, maar wist me af en toe ook te verwennen’, gaf hij prijs tijdens de uitvaart. ‘Gedurende haar leven heeft oma ons laten zien wat ware liefde is; liefhebben zonder iets ervoor terug te vragen. Unconditional love! Oma was een pilaar van gezondheid en kracht!’. Oma Henny, de moeder van Leo, heeft 22 jaar bij hen ingewoond. “Zij was tijdens haar leven – eveneens – vol lof over Jacqueline”, werd door de familie onderstreept.
Dit artikel is gepubliceerd in het juninummer van Parbode, nu in de winkel (in Suriname) en ook online verkrijgbaar (www.parbode.com/abonneren/)
Nu populair
