Ik besloot mijn terugweg naar huis toch te onderbreken. Ik stop niet graag na het werk voor een bezoek aan de supermarkt. Het liefst stap ik na het werk een keer mijn auto in, om er maar een keer uit te stappen bij mijn eindhalte, thuis. Na een werkdag heeft mijn lichaam geen fut om de auto in en uit te stappen, noch minder om lopend door de supermarket hoofdrekensommetjes te maken.
Tekst Svastika Ramcharan
Soms kan het niet anders. Zo ook op deze dag. De stop was noodzakelijk. Ik had het halen van deze boodschappen de afgelopen dagen steeds uitgesteld met de belofte de spulletjes ‘morgen’ wel te halen. Uitstelgedrag biedt een voordeel: je kan wat tijd vrijmaken. Dat is best handig in dit tijdperk, waarin wij het allemaal eeuwig druk hebben.
Terwijl ik de winkel binnenstapte, belde ik naar huis. Of er iemand iets nodig had, eenmaal ik hier was. Dan hoeft niemand straks nog eruit voor iets. Eenmaal en andermaal gevraagd, niemand had wat nodig. De kids niet, hun papa ook niet. Mooi, dan kon ik gauw de spullen die op mijn lijstje stonden, halen. Ik stopte m’n telefoon in m’n tas en controleerde gelijk of mijn pinpas er zat. Ook possen vergemakkelijkt het leven in dit digitale tijdperk. Terwijl ik naar de schappen liep, overwoog ik toch wat mee te nemen voor de anderen thuis. Iets om later op te knabbelen voor de tv ofzo. Maar eerst de prioriteiten!
De koersontwikkelingen hebben mijn rekenvaardigheid goed verbeterd. Ik kan nu, voor ik bij de kassa ben, uit het hoofd uitrekenen welk bedrag ik moet betalen. Vroeger kon ik dat echt niet, artikelen bekijken met rekensommetjes in mijn hoofd.
Lees verder in het juninummer van Parbode, nu in de winkel
Wilt u informatie over het afsluiten van een (digitaal) abonnement?
Kijk op www.parbode.com/abonneren
Nu populair
