Deze week had Jany de eer om op haar achterkleinkind te mogen letten, want haar kleindochter en man zouden er niet zijn. En de oma’s? Ach ja, die deden ook wel de oppas, maar ze werkten nog fulltime en hadden ook nog andere activiteiten. Afootje Jany was nog niet eens zestig jaar oud, maar voor een druk en bewegelijk minimensje zorgen, zou veel van haar vergen.
Door Christa Sluisdom
Ze was gek op haar achterkleinkind, maar als je geen box had zoals zij, moest je wel ogen in je achterhoofd hebben om op een tien maanden oud kindje te kunnen letten. Ze hoorde de kamerdeur opengaan. Ze stond snel op. Ze was zo in haar overpeinzingen opgegaan, dat ze niet eens het water had opgezet voor koffie en thee. Ze haastte zich om het te gaan doen, anders zouden man en kinderen te laat op hun werk aankomen. Maar in de keuken aangekomen, was het water al heet en was haar man bezig broodjes te beleggen.
“Je hoofd was zeker al bij het oppassen”, zei hij hoofdschuddend.
“Je hebt het goed geraden. Ik vroeg me af wanneer ik zou koken en zo, want we hebben geen box voor dat kleine mannetje”, zuchtte Jany.
“Vrouw, ik vertrouw volkomen erop dat je het aankunt. Je hebt wel voor hetere vuren gestaan. Weet je nog dat je met twee baby’s van zes en achttien maanden grote inkopen bent gaan doen met de staatsbus, omdat je vond dat er niets meer in huis was”, grijnsde hij breed.
Lees verder in het augustus/september-dubbelnummer van Parbode, nu in de winkel
Wilt u informatie over het afsluiten van een (digitaal) abonnement?
Kijk op www.parbode.com/abonneren
Nu populair
