Voorwoord: Manoeuvreren tussen verval en afval
Alle inspanningen betreffende de rehabilitatie van ons historisch stadscentrum ten spijt, moet helaas vastgesteld worden dat Paramaribo meer weg heeft van een smerig, architectonisch wangedrocht. Al jaren verwordt de binnenstad in de late middaguren tot een zombie-zone en vervallen de hoge stoepen van verlaten panden tot exclusieve recreatieverblijven van talloze daklozen.
Vanwege het eveneens onzindelijke gedrag van onverbeterlijke burgers, staat Paramaribo er normaliter al vies en vuil bij, maar tegenwoordig is onze hoofdstad een nog smerigere janboel. Dat komt door het steeds terugkerend fenomeen van niet-opgehaald huisvuil. Vuilophalers staken namelijk tupatdrai hun diensten omdat ze niet betaald worden door de regering die liever friends and family, sweef teki en onnozele verspilling prioriteert.
Maar terwijl de afgelopen weken de penetrante stank van geaccumuleerd rottend vuil de overstroomde straten van Paramaribo en omstreken beheerste, zong de verantwoordelijke OW-minister weer het hoogste lied. Naar zijn zeggen zouden burgers bij de komende verkiezingen niet op jokers moeten stemmen en hem moeten koesteren. De goede man bestempelde bovendien bepaalde media die zijn debacle rond een aanbestedingsproces aan de kaak stelden, als duivels die valse informatie verschaffen en drama’s creëren.
Het is evident dat met nog nauwelijks acht maanden vóór de verkiezingen, de temperatuur in het politiek hoogseizoen langzaam oploopt naar het kookpunt, en dat dergelijke politici die bezig zijn met hun laatste stuiptrekkingen, kiezen voor het adagium de aanval is de beste verdediging. In dit verband is het in de nabije toekomst verwachtbaar dat de nodige bagger over ons allen zal worden gestort, nota bene door figuren die juist zelf de grootste rotzooi hebben veroorzaakt. Voor het volk is er tot 25 mei 2025 geen andere keus, dan om met de duim omlaag, zich te manoeuvreren tussen nog meer verval en afval.