Essay: Kabinet struikelt door bokkensprongen over eigen lange tenen – Parbode Sneak Peek

De regering-Santokhi, het negentiende kabinet in het postkoloniale tijdperk, dreigt de historie in te gaan als de eerste regeerploeg die zo vaak ten strijde trok tegen haar bevolking. Stakende werkers, mondneusmaskerweigeraars, covidmaatregelenactivisten, corrupte toewijzing van gronden, woede over gepubliceerde foto’s of last van persvrijheid: je kunt het zo gek niet verzinnen, of deze regeerders bevochten ‘het volk’ voor de rechter, soms als een dreinend kind dat een speeltje terugwil van een stout broertje.

Tekst Irwin Wist

De categorisatie als ‘strijd’ is natuurlijk niet zomaar. Hij komt expliciet van de nieuwe machthebbers zelf, die vanaf Dag 1 regeerden op basis van management by fear: angst inboezemen, de zweep erover. Vanuit het kabinet werd namelijk al gauw na zijn aantreden in kennelijke machtsdronkenschap de oorlog verklaard aan het volk. Dat zou worden gestraft voor verkeerde electorale keuzes, van onderdanen werd respect geëist, ambtenaren moesten na tientallen jaren trouwe dienst alsnog bewijzen dat zij in dienst waren, anders werd hun salaris stopgezet.

De bevolking moest niet zeuren over verhogingen met honderden procenten van de tarieven voor licht, gas en water, want als je die terugrekende naar een bedrag per dag, dan viel het allemaal reuze mee. En sowieso was het maar gezeur wanneer mensen klaagden dat zij wel heel snel heel veel maand overhielden aan het eind van hun geld. Want de rijen bij de junkfoodtenten waren langer dan ooit, en niemand leek te bezuinigen op feestvieren, werd op hoog niveau geredeneerd.

Lees verder in het december/januari-dubbelnummer van Parbode, nu in de winkel (in Suriname)

Wilt u informatie over het afsluiten van een (digitaal) abonnement?

Kijk op www.parbode.com/abonneren

0

Gedeeld