Aan de Stamtafel, 22
Eén ding is overal in Suriname gelijk.
Van de chique terrassen tot bij omu Sneysi op de stoep. Na werktijd, wanneer het
licht verandert en de rust in de mensen weerkeert, gaan de djogo’s open en wordt er tori gepraat. Parbode luistert mee…
Blaaspijpjes en laserguns!
Huh, watte??
Blaaspijpjes en laserguns!!
Ja, ik hoor je wel, maar wat moeten wij er mee?
Wij? Niks natuurlijk!
Wie dan wel?
De politie!
Rijden die te hard dan?
Als ze vervoer hebben wel
En zitten ze ook dronken achter het stuur?
Permanent!
Dus nu gaan ze zichzelf controleren?
Nee, uiteraard niet
Dus dan wat?
Ze gaan ons controleren…
Terwijl we rijden??
Bijvoorbeeld
En kijken of je je papieren wel bij je hebt?
Im sabi…
Of dat er wapens in je auto liggen?
Zuiver…
Drugs in het dashboard?
Je snapt het helemaal!
Nee, eigenlijk helemaal niet…
Wat snap je niet??
Nou, hoe lang rij jij al auto?
Kweenie, jaartje of twintig
Gewoon hier in Suriname?
Ja, waar anders?
Hoe vaak ben jij aangehouden in die twintig jaar?
Uh… nou eigenlijk nog nooit
Dat bedoel ik nou!
Maar ik heb m’n gordel om!
Hehe…
En m’n papieren bij me!
Grote vloei telt niet ‘als je papieren bij je hebben’.
Nooit wapens in mijn auto!
Logisch, je bent zelf al een ongeleid projectiel…
Enne, wat was die andere ook al weer?
Drugs in het dashboard
Uhh… ja daar heb je me
Ik bedoel maar!
Maar dat hadden ze bij een controle nóóit gevonden!
Een controle die je in twintig jaar nooit hebt gehad…
Verrek…
Hoe vaak denk jij dat we écht gaan blazen??
Ober, twee bier!!