Eén ding is overal in Suriname gelijk.
Van de chique terrassen tot bij omu Sneysi op de stoep. Na werktijd, wanneer het
licht verandert en de rust in de mensen weerkeert, gaan de djogo’s open en wordt er tori gepraat. Parbode luistert mee…
Het is echt zo…
Dat meen je toch niet!
Toch wel
Nee… hoe dan?
Ja… zo maar…
Echt waar?
Ja, eerlijk…
Zeker weten?
Heel zeker!
Tjemig…
Ja, gek hè?
Inderdaad, raar…
Ook een beetje vreemd…
Zeg dat wel!
Hoe kan zoiets?
Dat weet niemand…
Bij God en in Suriname!
Nee, dat is een dooddoener voor niet willen
O ja…
Maar toch is het gewoon zo
Ik kan er niet bij…
Nee, wie wel?
Daar denk je toch niet aan…
Dat het een keer ophoudt bedoel je?
Ja, precies!
Joh, daar denkt niemand aan…
Het lijkt de financiële crisis wel
Dit is erger!
Zonder meer, dit slaat alles
Het blijft onvoorstelbaar…
Het is er wel lang geweest, hè?
Ja, altijd
Vanaf het begin?
Volgens mij wel
Dus dit is de allerlaatste djogo?
Ook, maar dat is toch geen ramp?
Wat dan wel?
De allerlaatste stamtafel…
Echt?
Ja, echt!
Nu populair
