De camera’s van Surinaamse en Nederlandse media hebben in mei twee dagen bijna non-stop gedraaid. Op dinsdag verscheen de Nederlandse minister-president Balkenende nog in pak in beeld, woensdag mocht hij casual. Hij bekeek het binnenland, een tiental camera’s bekeek hem. Want als de minister-president op reis gaat, rijdt er een persstoet als een schaduw met hem mee. Of er nu iets gebeurt of niet.
De broodjes zijn gesmeerd, de koelboxen zitten vol. “Ik wil niet dat jullie gaan schrijven dat jullie iets tekort zijn gekomen vandaag”, roept ambassadevoorlichter Ralf van de Beek met een lach het busje in. De flesjes water worden doorgegeven, een fotograaf durft het aan om al rijdende een plastic bekertje met sap te vullen. Tussendoor wordt er gekletst over Suriname en over de media. De naam Balkenende of Verhagen valt opmerkelijk weinig.
Bij een afslag op de Afobakaweg stoppen we. Uit zuidelijke richting kunnen we Balkenende verwachten, Verhagen komt uit het noorden en uit de zijweg kan elk moment de districtscommissaris. komen. Kortom: we staan strategisch opgesteld, al hebben wij als pers totaal geen controle over de situatie. De dc meldt zich als eerste. Met hem spoeden we ons naar de airstrip waarop Verhagen zal landen. Statieven worden uitgeklapt, camera’s erop geklikt en dan is het wachten. Tot Van de Beek een telefoontje krijgt dat de ‘mp’ (voorlichtersjargon voor minister-president) al bijna op de kruising is waar we een half uur geleden stonden. Dan maar geen beelden van de ‘m’ (minister), inpakken en als de sodemieter terug naar de Afobakaweg. Met luide sirenes komen zo’n vijftien auto’s in colonne aangereden. Aan welke kant van de 
grijze Mercedes zou Balkenende uitstappen? De in zwart geklede beveiligingsmannen lopen naar een kant om het portier te openen: fout gegokt, aan deze kant zit de ambassadeur. Fotografen slalommen om alle ambassade- en beveiligingsmensen heen om het beste plaatje te kunnen schieten. “Hoe was de rit?”, vraagt een journaliste van de Wereldomroep. Een vraag die je aan elke toerist zou kunnen stellen die voor het eerst over een weg vol kuilen en gaten is gereden, maar ach, het geeft een leuke quote. Hij is nog niet uitgepraat of de RTL4-correspondente stelt exact dezelfde vraag. Zonder zuchten doet Balkenende zijn verhaal opnieuw, dit keer heeft hij wel zijn gezicht op de goede camera gericht.
In het dorpje Balingsoela is een stukje gras gereserveerd voor de pers. Kinderen in groenwit geruit schooluniform zingen het volkslied, de hoogwaardigheidsbekleders krijgen een kamisa omgehangen en worden omhelsd. Erg fotogenieke momenten, al is het wel dringen tussen de dorpsbevolking en alle concurrenten.
In het dorpshuis dankt Balkenende de Surinamers voor hun warmte, vriendschap en gastvrijheid en gaat vervolgens weer zitten om de hectiek rondom zijn bezoek te aanschouwen. Er wordt gedanst, gefotografeerd, gezongen en gefilmd.
Na nog wat beelden te hebben geschoten van Balkenende en Verhagen bij de school, Balkenende en Verhagen bij de watertank, Balkenende en Verhagen bij een hut, Balkenende en Verhagen met minister Felisi, scheurt een busje al terug naar de stad. Deadlines dringen vanwege het tijdsverschil met Nederland; foto’s versturen via telefoon behoort in Balingsoela niet tot de mogelijkheden. Speciaal voor de overgebleven pers rijdt de Mercedes, na twee controleritjes van de beveiliging, nog even over de stuwdam. Voor Balkenende staat er nog een boottocht op het Brokopondomeer op het programma, maar het gros van de pers blijft op de kant achter. Het school/persreisje houdt hier op. En wat kunnen we schrijven over deze dag, behalve het bovenstaande? ‘De minister-president in het binnenland geniet van een dagje zonder onderhandelingen en saaie besprekingen.’
Auteur: Inge Mathijssen
Nu populair
