Surinaamse muziek blijft in Nederland een moeilijk verkoopbaar product. Nederlandse diskjockeys laten Surinaamse muziek, op een enkele Trafassi-hit na, vaak links liggen. Platenbaas Kees de Koning van het toonaangevende hiphoplabel Top Notch besloot hierin in 2013 verandering te brengen en bracht de eerste serie Sranan Gowtu uit. Inmiddels zijn compilaties van verschillende Surinaamse artiesten uitgebracht. Boeke en andere poku´s is zo’n compilatie, waarin de muziek van Aptijt van de afgelopen 15 jaar wordt belicht. Aptijt kan met recht Surinames meest populaire kasekoband genoemd worden. In Suriname, maar ook binnen de Surinaamse gemeenschap in Nederland, zorgen de heren van Aptijt voor bomvolle zalen, waarbij de energie er altijd vanaf spat. Deze energie is ook duidelijk te horen op de cd. Zanger en bandleider Michael Deira omschrijft de muziek van zijn band als kaskawi; een kruisbestuiving van kaseko en kawina. De dwingende ritmen, opzwepende teksten en de tomeloze energie bij elk optreden zijn de belangrijkste pijlers voor het succes van de band. De nummers op deze compilatie-cd zijn behoorlijk divers, maar hebben mede door Deira’s herkenbare stem toch allemaal een eigen ‘Aptijt-geluid’.
Wie even rustig met een glaasje erbij gaat zitten luisteren of muziek nodig heeft bij het doen van een vervelend klusje, komt bedrogen uit. Boeke en andere poku’s is niet bepaald een cd om naar te zitten luisteren. Menigeen die de eerste tonen van Kaypata (track nummer 1) hoort, krijgt een bijna onbedwingbare drang om benen en bekken flink los te gooien. En zo gaat dat door met tracks als Hoge bill, Roddelen, Sexy body, Hobbelen en met als kookpunt en neusje van de zalm de hit Boeke.
Behalve bandleider en zanger is Michael Deira ook verantwoordelijk voor de teksten van zijn poku’s. De titels van songs als Hoge bill, Mi ne werie en Sexy body doen al vermoeden dat hij zich niet onderscheidt door subtiele, tot de verbeelding sprekende teksten. Evenals zijn stem zijn de teksten van de verschillende liedjes weliswaar authentiek, maar rauw en ongepolijst. Ze zijn weinig verheffend; het lijkt soms wel alsof ze alleen maar de functie hebben om de melodie kloppend te maken, en dat is jammer. Uiteraard mag je een cd als Boeke en andere poku’s niet alleen op fijnzinnigheid en diepgang beoordelen, want dat zou niet eerlijk zijn. Aptijt heeft een immense groep fans die soms wekenlang elk optreden van de band volgt en op alle feestjes acte de présance geeft. Het enige wat ze verlangt, is een onvergetelijke avond met actie en spanning, een avond waarop flink geboekt kan worden. De cd Boeke en andere poku’s voorziet ruimschoots in die behoeftes en mag daarom als geslaagd worden beschouwd.
Aptijt, Boeke en andere poku’s, Top Notch, 2015
