Beeldvervuiling
De laatste mode in reclamewereld Suriname is lichtreclame met felgekleurde bewegende beelden, liefst opgehangen bij een druk kruispunt. Regelmatig verschijnt daarop de tekst dat u bij groen licht dient door te rijden! Welk brein verzint zoiets? Iemand met gewetenswroeging over onze hoge aantal jaarlijkse verkeersdoden?
Hooggehakt
Tante Bianca was de zus van mijn moeder. De twee zussen leken op elkaar: fors gebouwd en, eerlijk gezegd, allebei hetzelfde truttige kapsel. Ze droegen meestal ook een rok met een truitje erop, maar keek je dan verder naar onderen, dan had mijn moeder platte schoenen aan en tante Bianca ging hooggehakt. Mijn moeder hield van haar zus, maar ze had echter ook zo haar bedenkingen. Zo droeg ik als kind een keer een feestelijke koto en wilde, net als tante, ook hakjes aan en poeder op mijn gezicht. Mijn moeder had me toen geschreeuwd: ‘Ik ga je rammelen als ik je die rommel op je gezicht zie doen’. Ook moest ik maar eens goed naar de voeten van mijn tante kijken: ‘Zie je dan niet dat ze in een punt groeien’. Ik begreep dat ik ook een hakje dragen wel kon vergeten.
Toverdokter Roy: ‘Ik genees hiv en psoriasis’
Een gave van boven
Het is zo’n ouderwetse Chinese winkel, op de hoek van de Henck Arronstraat en de Prinsessenstraat. In de plankenkasten aan de wand staan blikken met bruine bonen en potjes pindakaas, in de vitrinekasten een vreemde variëteit van verloopstekkertjes tot directoires. Traliewerk tot aan het plafond. Toch is deze winkel andere dan anderen. Want achter die tralies verkoopt Roy Ismaël ook medische wonderen.
Advocate K. Baldew
‘Bij zoveel onrecht is het onmogelijk te functioneren’
Meester K. – ‘Ivy’ – Baldew, advocate van beroep, gooit na
een lange internationale en nationale carrière het bijltje
erbij neer. “In Suriname is er weinig eerlijke rechtspraak
en een van de oorzaken is de kleinschaligheid hier; hoeveel
van ons hebben niet ergens een lijntje lopen?”
‘Help! Help! Mijn zoon heeft gramoxone gedronken!’ Buurvrouw komt meteen aangerend en pakt de jammerende vrouw stevig vast. De vrouw gilt het uit: ‘Mijn zoon bleef maar roepen: ‘mama, ik ga dood, mama ik ga dood, ik heb gramoxone gedronken!’ De zoon ligt op de grond te rochelen, zijn gezicht is asgrauw. Hij probeert overeind te komen; de beide vrouwen brengen hem naar een stoel. Sunil kijkt met verwilderde ogen om zich heen en begint te kokhalzen, zijn overhemd raakt doorweekt. Dan zakt zijn hoofd opzij en sluit hij zijn ogen. Het is alsof hij dood is. Ondertussen zijn nog een paar buren komen kijken, in een vreemde stilte kijken ze gelaten naar de jongeman. Vervuild en bewegingloos hangt hij half onderuit in de gammele tuinstoel, zijn armen recht naar beneden, de handen op de grond.
Sopi tori
‘Help! Help! Mijn zoon heeft gramoxone gedronken!’ Buurvrouw komt meteen aangerend en pakt de jammerende vrouw stevig vast. De vrouw gilt het uit: ‘Mijn zoon bleef maar roepen: ‘mama, ik ga dood, mama ik ga dood, ik heb gramoxone gedronken!’ De zoon ligt op de grond te rochelen, zijn gezicht is asgrauw. Hij probeert overeind te komen; de beide vrouwen brengen hem naar een stoel. Sunil kijkt met verwilderde ogen om zich heen en begint te kokhalzen, zijn overhemd raakt doorweekt. Dan zakt zijn hoofd opzij en sluit hij zijn ogen. Het is alsof hij dood is. Ondertussen zijn nog een paar buren komen kijken, in een vreemde stilte kijken ze gelaten naar de jongeman. Vervuild en bewegingloos hangt hij half onderuit in de gammele tuinstoel, zijn armen recht naar beneden, de handen op de grond.
Sopi tori
‘Help! Help! Mijn zoon heeft gramoxone gedronken!’ Buurvrouw komt meteen aangerend en pakt de jammerende vrouw stevig vast. De vrouw gilt het uit: ‘Mijn zoon bleef maar roepen: ‘mama, ik ga dood, mama ik ga dood, ik heb gramoxone gedronken!’ De zoon ligt op de grond te rochelen, zijn gezicht is asgrauw. Hij probeert overeind te komen; de beide vrouwen brengen hem naar een stoel. Sunil kijkt met verwilderde ogen om zich heen en begint te kokhalzen, zijn overhemd raakt doorweekt. Dan zakt zijn hoofd opzij en sluit hij zijn ogen. Het is alsof hij dood is. Ondertussen zijn nog een paar buren komen kijken, in een vreemde stilte kijken ze gelaten naar de jongeman. Vervuild en bewegingloos hangt hij half onderuit in de gammele tuinstoel, zijn armen recht naar beneden, de handen op de grond.
‘Als je stil bent geworden, gaan de beelden hun verhalen vertellen’
Met het ene oog ziet Nicolaas Porter, sinds 1978 woonachtig in Suriname, al bijna niets meer. Over vijf jaar is het met het andere ook gedaan. Treuren heeft geen zin. “Elke ochtend is het een feest dat ik vandaag nog kan zien en werken.” Een aantal jaar terug ging hij zich fulltime wijden aan fotografie: geïnspireerd door Rembrandt, die magistraal omging met licht.
‘Als je stil bent geworden, gaan de beelden hun verhalen vertellen’
Met het ene oog ziet Nicolaas Porter, sinds 1978 woonachtig in Suriname, al bijna niets meer. Over vijf jaar is het met het andere ook gedaan. Treuren heeft geen zin. “Elke ochtend is het een feest dat ik vandaag nog kan zien en werken.” Een aantal jaar terug ging hij zich fulltime wijden aan fotografie: geïnspireerd door Rembrandt, die magistraal omging met licht.
Het draait in het leven vooral om Faya (vuur) en Lobi (liefde) Goed bedoeld Meneer Ameerali, u zei een paar maanden terug in de media zoiets van: ‘wanneer je niet genoeg te eten hebt, dan ga je gewoon wat planten, […]
Price Based Country test mode enabled for testing Suriname. You should do tests on private browsing mode. Browse in private with Firefox, Chrome and Safari
