Column

Professioneel counterpart

Menno Marrenga GEPLAATST OP 28 mei 2008

Toen Maku zestien was, praatten we en maakten toekomstplannen, en we ontdekten dat Maku lasser wilde worden. Dat werkt zo niet, weet ik nu. Toen nog niet en ik begon Maku te leren lassen. Maar Maku leerde dat men van lassen moe wordt, en koos voor een profijtelijker carrière: praten en toekomstplannen maken.
Maku werd politicus. Hij trad in dienst van een partij, hing rond op Atjoni en praatte over toekomstplannen. Maar toen de verkiezingen voorbij waren, bleek er voor hem geen overheidsbaantje in te zitten en hij verhuisde naar Paramaribo.

Column

Samaaka: In de massa

Menno Marrenga GEPLAATST OP 28 april 2008

Ik moest weer eens een stempeltje in mijn paspoort hebben. Waarom heeft niemand me ooit kunnen uitleggen – maar zonder stempeltjes gaat het niet. Nu ben ik ingeschreven in het district Sipaliwini.

Het is gezelliger in de rij van Sipaliwini dan in de verlengde rij van de Coppenamestraat. Want bij de Coppenamestraat kankert iedereen na een uurtje rijhangen. Bij Sipaliwini niet. Men aanvaardt de exotische cultuur der stedelingen en rijhangen hoort daar blijkbaar bij. Toeristen moeten in Sipaliwini op de culturele avond in een lendendoek een gek dansje doen, en Sipaliwinianen moeten in Paramaribo stempeltjes halen, zo is dat nu eenmaal. En in de rij bij Sipaliwini hoor ik de stamnieuwtjes. Wie dood is en wie het tegenwoordig met wie doet. “Wat? Die ook al? En zijn moeder al weer zwanger?”

Column

In de massa

Menno Marrenga GEPLAATST OP 28 april 2008

Ik moest weer eens een stempeltje in mijn paspoort hebben. Waarom heeft niemand me ooit kunnen uitleggen – maar zonder stempeltjes gaat het niet. Nu ben ik ingeschreven in het district Sipaliwini.

Het is gezelliger in de rij van Sipaliwini dan in de verlengde rij van de Coppenamestraat. Want bij de Coppenamestraat kankert iedereen na een uurtje rijhangen. Bij Sipaliwini niet. Men aanvaardt de exotische cultuur der stedelingen en rijhangen hoort daar blijkbaar bij. Toeristen moeten in Sipaliwini op de culturele avond in een lendendoek een gek dansje doen, en Sipaliwinianen moeten in Paramaribo stempeltjes halen, zo is dat nu eenmaal. En in de rij bij Sipaliwini hoor ik de stamnieuwtjes. Wie dood is en wie het tegenwoordig met wie doet. “Wat? Die ook al? En zijn moeder al weer zwanger?”