AVD-sensatie Syfana Adipi: Hoogzwanger, maar volop in beweging – Parbode Sneak Peek

De zwangerschap. Iets waar vrouwen uit de marrongemeenschap niet snel mee te koop lopen. Meestal houden ze die geheim, tot het moment waarop de kleding de bolle buik niet meer langer kan verbergen. “Je lichaam ontbloten of in de spotlights verschijnen, dat doen marronvrouwen niet”, zegt de 20-jarige Syfana Adipi. Ze werd de afgelopen tijd veelal geprezen omdat ze aan de Avondvierdaagse meedeed terwijl ze zwanger was. Foto’s van e Adipi in actie tijdens het wandelevenement, gingen viraal en bereikten de voorpagina’s van onze kranten. Tijd voor een mooi gesprek met haar.

Tekst Ingrid Corinde 

 Marronvrouwen dienen, als hun zwangerschap nog onzichtbaar is, niet te vertellen dat ze in verwachting zijn. Een wat ouderwetse, nog heersende opvatting. Vooral negatieve uitlatingen van anderen houden zwangere vrouwen tegen het wel te doen. Babyshowers zijn dan ook veelal uit den boze. Maar de tijd verandert en marrons gaan langzaam maar zeker mee met de tijd. Bewegen is heel belangrijk, ook voor zwangere marrons. In het binnenland blijven ze vaak werken, en trekken ook tijdens hun zwangerschap naar de kostgronden om geld te verdienen.

Adipi laat met haar actie tijdens de afgelopen Avondvierdaagse (AVD) zien dat bepaalde regels binnen de marrongemeenschap steeds meer veranderen, ook voor vrouwen. “Beweeg, blijf niet op een plek zitten en loop desnoods op je erf elke ochtend. Laat die auto thuis en beweeg, zodat je een soepele bevalling kan hebben. Als je maar blijft zitten en luieren, zal de baby ook luieren wanneer hij eruit moet komen”, zegt Adipi. Daarmee lijkt ze een boodschap te verkondigen voor andere zwangere vrouwen binnen haar gemeenschap.

 Regels verbroken

“De regels binnen mijn cultuur hebben mij niet tegengehouden om mee te doen aan de 55ste Avondvierdaagse”, zegt Adipi. “Een dag voor de Avondvierdaagse stapte ik naar mijn opa, met de woorden ‘ik ga morgen meedoen’. Mijn opa vroeg mij direct: ‘gaat die baby niet komen tijdens het lopen?’.” De familie was dus in eerste instantie bezorgd, maar dat weerhield Adipi niet. “Ik ben de volgende dag door mijn partner afgezet op het BVSS-terrein. Maar ik moet eerlijk bekennen: de groepsleden wisten niet eens dat ik mee zou doen, omdat het niet gepland was. Ik had niet eens de kleren van de groep aan om mee te kunnen lopen. Van mijn tante leende ik daarom een shirt, zij geeft leiding aan de groep ‘Shining Stars’, een dansgroep waarvan ik ook lid ben. Op het BVSS-terrein kwam een mevrouw mij vertellen dat de politie de groep zal diskwalificeren. Waarom? Mijn buik was te groot. Dat heeft mij wel beziggehouden.” Maar na de eerste wandeldag was Adipi al gerust. “Ik liep in het midden van de groep. Er was geen enkele reden tot zorg.”

0

Gedeeld