Bersaba
Vóór Zanderij zien we de afslag UBLIEK. Nooit van gehoord, maar in ruil voor een sigaretje vertellen jongelui langs de weg dat het richtingbord is afgebroken en dat we voor REPUBLIEK goed zitten. ‘Vergeet Bersaba niet’, roepen ze ons na, ‘want daar kan je zwemmen en is het erg gezellig!’ Dat klopt, want midden in het gebied waar vroeger vier grote plantages lagen – La Prosperité, Vierkinderen, Bersaba en Republiek – ligt een prachtige kreek, eigenlijk een brede rivier: de Coropina. Er vertoeven ongeveer honderd mensen, iedereen traag en doorvoed genietend; een beetje zwemmen en lekker eten en drinken.
De Coropinakreek meandert in deze streek in duizendenkronkels, wat de indruk wekt dat er ontelbaar veel kreken stromen. De meestezwemgelegenheden aan haar oevers liggen midden in het bos, haast onder debomen, maar hier niet, hier is ruimte. Het is een grote plas, langzaamovergaand in steeds hogere moerasgrassen, tot waar het bos begint. Vanaf deoverkant is een prachtig uitzicht op het dorpje Bersaba (soms Berseba, wantniet iedereen schrijft de naam hetzelfde) met houten huisjes, de klassieke kerkvan de EBG met de naastgelegen pastorie, die nu voor vakantie te huur is.
Verwacht geen toiletten of kleedhokjes. Het is puur als inGenesis, vers 22, waar de verstoten dienstmaagd Hagar met haar kind in dewoestijn Bersaba doolt en als haar waterzak leeg raakt plotseling een door Godgeslagen waterput vindt. Zo zwemt Bersaba in Suriname uitbundig in hetgodgegeven water, en zijn haast alle wensen vervuld om een fantastische dag tehebben rond de paar picknicktafels, waarop door de week de plaatselijke kippenbivakkeren. Door bestuursperikelen gebeurt er weinig meer aan het onderhoud vanBersaba, maar de toegang kost daarom ook niks. Behalve soms, als de roestige slagboomde weg verspert en dorpsbewoners schaamteloos een rijksdaalder vragen. Datgeeft geregeld ruzie, maar als bezoekers niet willen betalen, worden ze gratisdoorgelaten.
Het verdelen van de buit in het dorpje, waar nu vooral‘tweede huisjes’ staan, is ’s avonds opnieuw een bron van geruzie.
Soms is vooruitgang onnodig. Het is goed zo, en de kleineopknapbeurt om half mei het 125-jarig bestaan te vieren, zal vermoedelijklangzaam vervagen, zodat het weer een primitief, maar zuiver paradijsje wordt. Eentoevluchtsoord uit de stadsdrukte of om vlak voor Zanderij, afscheid vanSuriname te nemen.