De verdere weg naar één natie heeft een semi-harde, fleurige kaft met de oude en de nieuwe Surinaamse vlag erop afgebeeld. Het boekje telt 53 bladzijden en begint met een proloog waarin naar voren wordt gebracht dat het internet, maar vooral de sociale media, veel irrelevante informatie geeft, wat leidt tot normloosheid, vanwege het ontbrekende normale, menselijk contact. De auteur, kolonel Henri George van Axeldongen, stelt verder, dat sociale media de eeuwenoude waarden en normen ernstig kunnen aantasten, maar het zou ook kunnen leiden tot een hechtere samenleving, vanwege het makkelijk te maken contact.
In hoofdstuk 1 wordt de ik-figuur door een ongeziene geestelijke autoriteit gezegd dat het Surinaamse volk opvoeders nodig heeft en dat hij daarover moet schrijven. Hij las wat er al over natievorming geschreven was, maar desbetreffende auteurs belichtten het onderwerp vanuit hun tijdgeest, waardoor er toch nieuwe inzichten nodig waren. Er staan ook een zestal gedichten van Surinaamse schrijvers in het boekje, die volgens de auteur het besef van natievorming aangeven. Hij bespreekt verder verschillende definities van identiteit, waaronder de nationale identiteit en identiteitsontwikkeling, ‘identiteit en zelfbeeld’ en identificatie. Daarbij benadrukt hij, dat iemand die de Surinaamse nationaliteit bezit, geen Haïtiaanse, Braziliaanse of diaspora-Surinamer is.
Dat wij door de jaren heen naar elkaar zijn toegegroeid, toont de schrijver aan, door aan te geven dat wij een groepstaal hebben, die eenieder kan praten en verstaan. Ook culinair zijn we naar elkaar toegegroeid, gezien de verschillende gerechten die wij graag van elkaar eten. Hij geeft aan dat er veel meer aan elkaar bindt, dan ons van elkaar scheidt. Het samenzijn met elkaar en onderwijs schiep ook een band. De schrijver meldt dat er ook nooit botsingen zijn geweest tussen bevolkingsgroepen.
Het begrip bewustwording wordt behandeld, waarbij wordt gesteld, dat een klein percentage mensen bewust en een groot percentage personen onbewust door het leven gaan. De schrijver vervolgt, dat de Surinamer zich ervan bewust moet zijn, dat hij of zij in een ideale leefomgeving is geboren, gezien het goede klimaat, de natuurlijke hulpbronnen en geen terugkerende natuurrampen. Hij merkt ten slotte op, dat degenen die Suriname als vaste woonplaats hebben gekozen, zich meer bewust moeten worden van het feit, dat het een voorrecht is om Surinamer te zijn en bereid moeten zijn om daarvoor offers te brengen. De liefde voor land en volk moet met de paplepel worden meegegeven. De verdere weg naar één natie is wat beknopt, maar is wel een goed begin tot het opvoeden van een bevolking tot één natie.
4 STERREN
Christa Sluisdom
De verdere weg naar één natie, Henri George van Axeldongen, 2022, Uitgeverij Ralicon, ISBN 9789991457543
Deze recensie is gepubliceerd in het juninummer van de Parbode
Wilt u informatie over het afsluiten van een (digitaal) abonnement?
Klik op www.parbode.com/abonneren
Nu populair
